چنگ زن

( صفت ) وازند. چنگ
چنگ نواز چنگی صناج صناجه

چنگزن. [ چ َ زَ ] ( نف مرکب ) چنگ نواز. چنگی. صنّاج. صنّاجه :
ندارد بجز دختری چنگزن
سر جعد و زلفش شکن بر شکن.یکی پایکوب و دگر چنگزن
سدیگر خوش آواز و انده شکن.بیامد بر پادشا چنگزن
خرامان بسان سهیل یمن.یکی چامه گوی و دگر چنگزن
یکی پای کوبد شکن بر شکن.در خراسان بوشعیب و بوذر آن ترک کشی
وآن صبور پارسی وآن رودکی چنگزن.ترا شاید این گلرخ سیمتن
که هم پای کوبست و هم چنگزن.بدش نغز رامشگری چنگ زن
یکی نیمه مرد و یکی نیمه زن.پیران چنگ پشت و جوانان چنگزن
در چنگ جام باده و در گوش بانگ چنگ.وآن بت چنگ زن که تاخته بود
کار او را چو چنگ ساخته بود. || کنایه از ناهید ( زهره ) است :
از آن دو ستاره یکی چنگزن
دگر لاله رخ چون سهیل یمن.

چنگ زننده، نوازندۀ چنگ