چشمه اب گرم

چشمه آب گرم. چشمه آب گرم یا چشمه گرمابی مکانی است که به صورت مداوم آب گرم یا داغ از زمین خارج می شود. به خاطر درصد بالای مواد حل شده معدنی آب بعضی از این چشمه ها عده ای از آن ها استفاده درمانی می کنند.دلیل گرم بودن آب اکثر چشمه های آب گرم، برخورد آب با مواد و املاح زمینی است و در نتیجه ترکیب و واکنش این مواد آب، گرم می شود، بر خلاف آنچه که در بین مردم شایع است که گرمای آب به دلیل مواد مذاب داخل زمین است، این نوع از آب گرم فقط در کنار آتشفشان ها یافت می شود.
هر نوع چشمه ای که توسط انرژی زمین گرمایی () گرم شود.
هر چشمه ای که دمای آب آن از دمای محیط بالاتر باشد.
چشمه ای که دمای آبش از دمای بدن (۳۷٫۵ درجه) بالاتر باشد.
چشمه ای طبیعی که دمای آن از دمای بدن بیشتر باشد.
چشمه ای طبیعی که دمای آن از ۲۱٫۱ درجه بیشتر باشد.
بیرون زدن طبیعی آب زیر زمینی با دمای بالا.
نوعی از چشمه که از آن آب گرم، با دمایی حداقل ۶٫۵ درجه بیشتر از دامی هوای محیط، به سطح زمین می آید.
نوعی از چشمه که از آن آب گرم، با دمایی حداقل ۸٫۳ درجه بیشتر از دامی هوای محیط، به سطح زمین می آید.
برای چشمه آب گرم تعاریف مختلفی ارائه شده است:
از آنجا که حلالیت آب گرم بالاتر است، املاح موجود در آب چشمه های آب گرم بسیار بالاست. این املاح، بسته به ساختار زمین شناسی منطقه، می توانند شامل یونهای مختلف مانند کلسیم، لیتیوم و، حتی رادیوم، متفاوت باشند. به دلیل اعتقاد عامیانه به خواص طبی بعضی از این املاح، چشمه های آب گرم اغلب به مقاصد گردشگری با هدف درمانی تبدیل می شوند. بنا به نوشته روزنامه دنیای اقتصاد، تأسیسات آب درمانی کلیبر که در تیر ماه ۱۳۹۲ راه اندازی شد، بزرگ ترین مجتمع آب درمانی ایران است. این مجتمع در زمینی به وسعت ۱۲۸۷۰ متر مربع در فاز اول احداث شده که شامل استخرهای سرپوشیده با سقف متحرک زنانه، مردانه، سونا و جکوزی، مجموعه رستوران، بوفه، کافی شاپ، سالن های ورزشی، بدنسازی، فضای بازی کودکان، رختکن های مجهز، پارکینگ و نمازخانه به علاوه واحدهای تجاری می باشد.
چشمه آب گرم فردوس دراستان خراسان جنوبی، شهرستان فردوس قرار دارد که از حیث تنوع املاح معدنی موجود در آب، رتبه نخست را در ایران دارد.

چشمه آبگرم (قیر و کارزین). چشمه آبگرم (قیر و کارزین)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان قیر و کارزین در استان فارس ایران است.
این روستا در دهستان مبارک آباد قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۶ نفر (۴خانوار) بوده است.