هفتان بُخت: یعنی �هفت نجات داده اند� و مقصود در این جا هفت سبعه ی سبّاره است که در آیین زرتشتیان تعلق به اهریمن دارد. یعنی کسی که از عوانان اهریمن چشم یاری دارد. به عقیده ی نُلدکه ظاهراً از ترکیباتی ست که به تقلید اسلوب عیسویان در زبان پارسی معمول شده. [ن ک حواشی قزوینی بر چارمقاله، ص ٢٣٩]
کتاب کارنامه ی اردشیر بابکان، قاسم هاشمی نژاد، ص ٧٧
کتاب کارنامه ی اردشیر بابکان، قاسم هاشمی نژاد، ص ٧٧