کاه کهنه باد دادن

مثلی شیرازی می باشد ومنظور از این مثل این است که آنچه دوره وزمان وموقعیتش تمام شده ومنقضی شده است از نو ان را مطرح کنند وشاید از آنجا ریشه گرفته که کشاورزان غلا ت خورد شده را که کاه ودانه باهم مخلوط هستند با وسیله ای به نام افشون یا اوسه به هوا می انداختند تا کاه را باد ببرد ودانه های گندم که سنگن تر از کاه بودند روی زمین نزدیک تر بریزد واز کاه جدا شود وکاه کهنه باد دادن یعنی کاهی که قبلا باد داده شده ودانه ها از ان جدا شده دوباره ان را به باد بدهند