دهی در شهرستان چاه بهار
گزرو
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
گزرو. [ گ َ زَ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان میرعبدی بخش دشتیاری شهرستان چاه بهار، واقع در 5000گزی شمال دشتیاری کنار راه مالرو دشتیاری به قصرقند. هوای آن گرم و دارای 400 تن سکنه است. آب آنجا از باران تأمین میشودو محصول آن حبوبات لبنیات ، ذرت و شغل اهالی زراعت وگله داری است. ساکنان از طایفه سردارزائی هستند و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8 ).
دانشنامه عمومی
این واژه در اصل به صورت گوز روب (گوز=جوز=گردو) بوده است و به معنی چوبی است که برای برداشت و روبیدن گردو به کار میرود که در گویش شهرستان محلات به گزرو تغییر کرده است.
این کلمه در شهرستان محلات کاربرد دارد و به معنی چوب بلند که با آن گردوهایی که قابل دسترسی نیست را می چینند
پیشنهاد کاربران
به گویش محلی شهرستان محلات به چوب بزرگی گفته می شود که وزن سبکی داشته باشد و جنس مرغوبی داشته باشد که بتوان با آن به گردو های بالای درخت ضربه زد. در واقع وسیله ای برای چیدن گردو است
کلمات دیگر: