روی اوردن

( روی آوردن ) ( مصدر ) ۱ - توجه کردن متوجه شدن . ۲ - پناه آوردن .
اقبال . رو کردن . حرکت کردن به

( روی آوردن ) (وَ یا وُ دَ ) (مص ل . ) ۱ - توجه کردن . ۲ - پناهنده شدن .

( روی آوردن ) روی آوردن. [ وَ دَ ] ( مص مرکب ) متوجه شدن. توجه کردن. ( ناظم الاطباء ). اقبال. رو کردن. حرکت کردن به. ( یادداشت مؤلف ) :
یکایک پذیرفت گفتار اوی
از آن پس سوی راه آورد روی.امیر نماز بامداد بکرد و روی به شهر آورد. ( تاریخ بیهقی ). لشکر از چهار جانب روی به رخنه آورد. ( تاریخ بیهقی ). عامه شهر... سلاح برداشتند و روی به جنگ آوردند. ( تاریخ بیهقی ). محمود حسنک را دستوری داد تا به حج رود حج بکرد و روی به بلخ آورد. ( تاریخ بیهقی ). امیر روی به من آورد و سخن از من خواست. ( تاریخ بیهقی ).
تا روی بسوی من نیارد
من روی بسوی او نیارم.به هرجانب که روی آری به تقدیر
رکابت باد چون دولت جهانگیر.رجوع به رو آوردن شود.
|| عارض شدن. || پناه آوردن. ( ناظم الاطباء ).

( روی آوردن ) تِراسِستِن؛ وا تِراسِستِن؛ ور اَوردِن