بیژن صفاری (متولد ۱۹۳۳-درگذشته ۲۰۱۹) روشنفکر، نقاش و معمار ایرانی و استاد سابق دانشکدهٔ هنرهای تزیینی بود. او از جمله مدیران فرهنگی و هنری دورهٔ پهلوی و از نزدیکان فرح دیبا بود.
بیژن صفاری در پاریس در یوتیوب
صفاری در ۱۹۳۳ در تهران متولد شد. او فرزند تیمسار سناتور محمدعلی صفاری بود. صفاری در بوزار و مدرسه ویژه معماری در سوییس و فرانسه تحصیل کرد و در ۱۹۵۹ به ایران برگشت و شرکت معماری خود را به راه انداخت. فعالیت های هنری خود را با نقاشی آغاز کرد.
او در دانشگاه تهران معماری تدریس می کرد و از اعضای هیئت امنای بنیاد شهبانو فرح بود. بیژن صفاری مشاور سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران (۱۳۵۶–۱۳۴۴) بود. او طراح مجموعه تئاتر شهر و بوستان دانشجو در تهران است. او در کنار مارکو گریگوریان، سیراک ملکونیان، سهراب سپهری، پرویز تناولی و منوچهر شیبانی از اعضای «گروه هنرمندان معاصر» بود. صفاری عضو تیم برنامه ریز جشن هنر شیراز و مسئول تئاتر آن بود. او مدیریت هنری کارگاه نمایش رادیو و تلویزیون ملی ایران را بر عهده داشت.
انگیزهٔ اصلی صفاری برای نقاشی یک کشش عاطفی به متریال های در اختیار اوست؛ از جمله نوشت افزار، کاغذهای سفید، به مدادرنگی ها، آبرنگها، و رنگ های اکرلیک و تأثیر رنگ های جامد و مایع بر سطح کاغذ. مهم ترین ویژگی آثار وی رفتارش با اشیا و روابط آن ها است. اشیای آشنا را در کنار یا بر روی هم تصویر می کند. تابلوهای او که بر روی هم بسیار جدی و دقیق اجرا شده اند، عمداً با نهادن اثر فنجان های قهوه و با کشیدن خطوطی «باطل کننده» آثار رازآلود، پیچیده و استادانهٔ بیژن صفاری در قلمرو آن «خطّ سوم» به شمس تبریزی که «نه خود خواندی نه دیگری» شبیه اند. او نقش زیادی در پرورش فکر رضا قاسمی داشته است.
بیژن صفاری در پاریس در یوتیوب
صفاری در ۱۹۳۳ در تهران متولد شد. او فرزند تیمسار سناتور محمدعلی صفاری بود. صفاری در بوزار و مدرسه ویژه معماری در سوییس و فرانسه تحصیل کرد و در ۱۹۵۹ به ایران برگشت و شرکت معماری خود را به راه انداخت. فعالیت های هنری خود را با نقاشی آغاز کرد.
او در دانشگاه تهران معماری تدریس می کرد و از اعضای هیئت امنای بنیاد شهبانو فرح بود. بیژن صفاری مشاور سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران (۱۳۵۶–۱۳۴۴) بود. او طراح مجموعه تئاتر شهر و بوستان دانشجو در تهران است. او در کنار مارکو گریگوریان، سیراک ملکونیان، سهراب سپهری، پرویز تناولی و منوچهر شیبانی از اعضای «گروه هنرمندان معاصر» بود. صفاری عضو تیم برنامه ریز جشن هنر شیراز و مسئول تئاتر آن بود. او مدیریت هنری کارگاه نمایش رادیو و تلویزیون ملی ایران را بر عهده داشت.
انگیزهٔ اصلی صفاری برای نقاشی یک کشش عاطفی به متریال های در اختیار اوست؛ از جمله نوشت افزار، کاغذهای سفید، به مدادرنگی ها، آبرنگها، و رنگ های اکرلیک و تأثیر رنگ های جامد و مایع بر سطح کاغذ. مهم ترین ویژگی آثار وی رفتارش با اشیا و روابط آن ها است. اشیای آشنا را در کنار یا بر روی هم تصویر می کند. تابلوهای او که بر روی هم بسیار جدی و دقیق اجرا شده اند، عمداً با نهادن اثر فنجان های قهوه و با کشیدن خطوطی «باطل کننده» آثار رازآلود، پیچیده و استادانهٔ بیژن صفاری در قلمرو آن «خطّ سوم» به شمس تبریزی که «نه خود خواندی نه دیگری» شبیه اند. او نقش زیادی در پرورش فکر رضا قاسمی داشته است.
wiki: بیژن صفاری