بوسه گاه

( اسم ) محل بوسه بوسه جای .

بوسه گاه. [ س َ / س ِ ]( اِ مرکب ) بوسه جای. جائی که بر آن بوسه زنند. ( آنندراج ). جای بوس. لب. بوسگه. بوسگاه. ( ناظم الاطباء ). محل بوسه. جای بوسه. ( فرهنگ فارسی معین ) :
از بوسه گاه خوبان شکّرشکار باش
تا پیشگاه باشی و اقبال پیشکار.یاد او خورده است خاقانی از آنک
بوسه گاهش دست خمارآمده ست.جسم تو کو بوسه گاه خلق بود
چون شود در خانه کور و کبود.رگ دست ترا کز رشته جان است نازکتر
طبیب بی مروت بوسه گاه نیشتر کرده.- بوسه گاه شناس ؛ شناسنده جای بوسه :
جدا نمیشود از پیش لعل میگونش
چه بوسه گاه شناس است حال موزونش.

{kisser, kisser button,kissing button} [ورزش] برجستگی یا گرهی بر روی زه که در هنگام رسیدن تیر به مرحلۀ تمام کشش، لب کمان گیر با آن تماس پیدا می کند