فرهنگ فارسی

<div class="boxBd">خورد و برد. [ خوَرْ / خُرْ دُ ب ُ ] ( اِمص مرکب ، از اتباع ) کنایه از افراط و زیاده روی. کنایه از تعدی و تجاوز. کنایه از ریخت و پاش بیهده : <br>ور تو گویی جای خورد و برد چون باشد بهشت <br>بر تو از خشم و سفاهت چشم چون پیکان کنند.<div class="au">ناصرخسرو.</div>از خورد و برد و رفتن بیهوده هر سویی <br>اینند سال برد تنت چون ستورپیر.<div class="au">ناصرخسرو.</div>با همه خورد و برد از این انبار<br>کم نیاید جوی به آخر کار.<div class="au">نظامی.</div></div>

خورد و برد. [ خوَرْ / خُرْ دُ ب ُ ] ( اِمص مرکب ، از اتباع ) کنایه از افراط و زیاده روی. کنایه از تعدی و تجاوز. کنایه از ریخت و پاش بیهده : ور تو گویی جای خورد و برد چون باشد بهشت بر تو از خشم و سفاهت چشم چون پیکان کنند. ناصرخسرو. از خورد و برد و رفتن بیهوده هر سویی اینند سال برد تنت چون ستورپیر. نا

خورد و برد

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا