<div class="boxBd">کور راه نشین. [ رِ ن ِ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کوری که بر راه نشیند. نابینایی که بر سر راه نشیند. کور درمانده : <br>فلک کبود و زمین همچو کور راه نشین <br>کسی که ماه تو بیند رهد ز کور و کبود.<div class="au">مولوی.</div></div>

کور راه نشین. [ رِ ن ِ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کوری که بر راه نشیند. نابینایی که بر سر راه نشیند. کور درمانده : فلک کبود و زمین همچو کور راه نشین کسی که ماه تو بیند رهد ز کور و کبود. مولوی.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">کوری که بر راه نشیند . کور درمانده</div>

کوری که بر راه نشیند . کور درمانده

کور راه نشین

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا