خارپشت بلغت مردم گیلان
خورکا
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خورکا. [ خوَرْ / خُرْ ] ( اِ ) خارپشت بلغت مردم گیلان. ( ناظم الاطباء ).
- خورکای بری ؛خارپشت بیابانی. کوله.
- خورکای جبلی ؛ خارپشت کوهی. تشی.
- خورکای بری ؛خارپشت بیابانی. کوله.
- خورکای جبلی ؛ خارپشت کوهی. تشی.
کلمات دیگر: