جای خوردن یا رسغ
خورد گاه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوردگاه. [ خوَرْدْ / خُرْدْ ] ( اِ مرکب ) جای خوردن :
چنان خور تر و خشک این خوردگاه
که اندازه طبع داری نگاه.
چنان خور تر و خشک این خوردگاه
که اندازه طبع داری نگاه.
نظامی.
|| رسغ. جای باریک پیوند سر دست و پا. خرده گاه : دایره ؛ چیزی که محاذی آخر خوردگاه چاروا افتد. ( منتهی الارب ).کلمات دیگر: