زیبا جمیل .
بزیب
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بزیب. [ ب ِ ] ( ص مرکب ) ( از: ب + زیب ) زیبا. جمیل :
گل صدبرگ و مشک و عنبر و سیب
یاسمین سپید و مورْد بزیب
این همه یکسره تمام شده ست
نزد تو ای بت ملوک فریب.
گل صدبرگ و مشک و عنبر و سیب
یاسمین سپید و مورْد بزیب
این همه یکسره تمام شده ست
نزد تو ای بت ملوک فریب.
رودکی.
کلمات دیگر: