اردمشت

دژ اردمشت (اَ دُ مُ) قلعه ای استوار و بزرگ است که بر ساحل شرقی دجله و نزدیک موصل واقع شده و کوه جودی هم در جوار آن است. یاقوت حموی در معجم البلدان می نویسد: قلعه دیر زعفران هم در زیر (جنوب) آن واقع شده است.
لغت نامه، میرزا علی اکبر خان دهخدا، دانشگاه تهران، ۱۳۳۷ تهران
معجم البلدان، مؤلف: امام شهاب الدین ابو عبدالله یاقوت بن عبدالله حموی، مترجم: علینقی منزوی، سازمان میراث فرهنگی کشور (پژوهشگاه)، ۱۳۸۰ تهران
قاموس الاعلام، مؤلف: شمس الدین سامی، استانبول، ۱۳۰۶ قمری
در زمان خلافت معتضد عباسی، اهالی قلعه علیه او عصیان کردند و داخل آن متحصن شدند. خلیفه خودش قصد آنجا کرد و مردمان پس از مقاومت بسیار، قلعه را به معتضد تسلیم کردند؛ اما قلعه به امرش تخریب شد. علت تخریبش گویا همین پایداری شدید اهل دژ در مقابل او بوده است.
ناصرالدوله پس از وفات سیف الدوله دچار روانپریشی و ضعف عقل شد. پس از این بیماری، در سال ۳۵۶ ه‍.ق پسرش -ابو تغلب- او را از حکومت خلع و در قلعه اردمشت محبوس کرد. ناصرالدوله تا سال ۳۵۸ ه‍.ق (یعنی زمان وفاتش) در اردمشت ماند.
در زمان حکومت ابو تغلب -احمد بن حمدان- بر موصل، به امر او قلعه اردمشت بازسازی شد.