افتاده
فتاده
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(فُ یا فِ دِ ) (ص . ) نک افتاده .
لغت نامه دهخدا
فتاده. [ ف ُ / ف ِ دَ / دِ ] ( ن مف / نف ) افتاده :
یا به یاد این فتاده خاک بیز
چونکه خوردی جرعه ای بر خاک ریز.
یا به یاد این فتاده خاک بیز
چونکه خوردی جرعه ای بر خاک ریز.
مولوی.
مردی نبود فتاده را پای زدن.پوریای ولی.
رجوع به افتادن و فتادن شود.کلمات دیگر: