( مصدر ) ۱ - اعراض کردن سرباز زدن سرپیچی کردن : چو گردن بپیچی زفرمان شاه مرا تابش روز گردد تباه . ۲ - منحرف شدن : نژادی ازین نامورتر کراست ? خردمند گردن نپیچد زراست .
گردن پیچیدن
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
( ~ . دَ ) (مص ل . ) سر باز زدن ، نا فرمانی کردن .
لغت نامه دهخدا
گردن پیچیدن. [ گ َ دَ دَ ] ( مص مرکب ) اطاعت نکردن. اعراض کردن. سر باززدن :
نژادی از این نامورتر کراست
خردمند گردن نپیچد ز راست.
نپیچد کسی گردن ازچنگ اوی.
مرا تابش روز گردد تباه.
سر ما و پائینگه پای تو.
که مردم ز دستت نپیچند پای.
که گردن نپیچد زحکم تو هیچ.
که روز پسین سر برآری به هیچ.
ز تعلیم و تنبیه گردن مپیچ.
نزاری قهستانی ( دستورنامه چ روسیه ص 73 ).
نژادی از این نامورتر کراست
خردمند گردن نپیچد ز راست.
فردوسی.
بکردار شیر است آهنگ اوی نپیچد کسی گردن ازچنگ اوی.
فردوسی.
چو گردن بپیچی ز فرمان شاه مرا تابش روز گردد تباه.
فردوسی.
نپیچد کسی گردن از رای توسر ما و پائینگه پای تو.
نظامی.
مپیچ ای پسر گردن از عدل و رای که مردم ز دستت نپیچند پای.
سعدی ( بوستان ).
تو هم گردن از حکم داور مپیچ که گردن نپیچد زحکم تو هیچ.
سعدی ( بوستان ).
مکن گردن از شکر یزدان مپیچ که روز پسین سر برآری به هیچ.
سعدی.
اگر هوشمندی ره حق بسیچ ز تعلیم و تنبیه گردن مپیچ.
نزاری قهستانی ( دستورنامه چ روسیه ص 73 ).
کلمات دیگر: