گرد براوردن

( گرد بر آوردن ) ( مصدر ) ۱ - غبار انگیختن گرد و خاک بلند کردن . ۲ - پاک کردن گرد چیزی صیقلی کردن . ۳ - پایمال کردن نابود ساختن : گردش این گنبد و مکرو دهاش گرد بر آورد هم از اولیاش . ( ناصر خسرو )

( گرد برآوردن ) (گَ. بَ وَ دَ ) (مص م . ) نیست و نابود کردن .

( گرد برآوردن ) گرد برآوردن. [ گ َ ب َ وَ دَ ] ( مص مرکب ) غبار انگیختن. گرد بلند کردن. || گرد افشاندن. صیقلی کردن. پاک کردن گرد از چیزی :
بفرمود شه تا برآرند گرد
ز تمثال آن پیکر سالخورد. || کنایه از پایمال کردن و نابود ساختن باشد. ( برهان ). پایمال کردن و هلاک ساختن. همان خاک برآوردن از چیزی. ( آنندراج ).ویران کردن. خراب کردن :
مدیح او برساند سر یکی به سها
هجای او ز سر دیگری برآرد گرد.ترا پاک دادار بر پای کرد
بدان تا برآری از آن مرد گرد.برآریم گرد از شهنشاهتان
سرافشان کنیم از بر ماهتان.همان نیز پور سپهبد چه کرد
از ایران وتوران برآورد گرد.بس اندک سپاها که روز نبرد
ز بسیار لشکر برآورد گرد.به دیگر بزرگان نگر تا چه کرد
برآرد همان از تو یکروز گرد.گر بیابند ز تقلید حصاری به جهالت
از تن خویش و سر این حکما گرد برآرند.گردش این گنبد و مکر و دهاش
گرد برآورد هم از اولیاش.گرچه به صد دیده به جیحون درم
از سرم این چرخ برآورد گرد.مرد نادان چو قصد دانا کرد
از تن خویشتن برآرد گرد.وگر جای خالی کنیم از نبرد
ز گیتی برآرند یکباره گرد.از صومعه رختم به خرابات برآرید
گرد از من و سجاده و طامات برآرید.نه از لات و عزی برآورد گرد
که توریة و انجیل منسوخ کرد.به اسبان تازی و مردان مرد
برآر از نهادبداندیش گرد.مبین به چشم حقارت بهیچ خصم ضعیف
که پشه گرد برآورد از سر نمرود.