کاسر

( اسم ) ۱ - شکننده قاطع . ۲ - دردی است که صاحبش پندارد که عضو دردناک میشکند . یا عقاب کاسر . عقابی که وقت فرود آمدن پرها را فراهم آورد .
انواع پست ماهوت چون شالکی

(س ) [ ع . ] (اِفا. ) شکننده .
(سَ ) (اِ. ) یکی از انواع پست ماهوت چون شالکی .

کاسر. [ س ِ ] ( ع ص ) مرد شکننده. ( منتهی الارب ). شکننده. ( غیاث ) ( آنندراج )( ناظم الاطباء ). ج ، کُسَّر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). قاطع. رجوع به قاطع شود. || دردی است که صاحبش آن عضو را پندارد که میشکند. ( شرح نصاب ) ( غیاث ) ( آنندراج ). یکی از پانزده درد که در عربی نام مخصوص دارند. رجوع به «مکسر» شود. || عقاب.( منتهی الارب ) ( فهرست مخزن الادویه ). عقاب کاسر؛ عقابی که وقت فروآمدن پرها را فراهم آورد. ( ناظم الاطباء ).

---

کاسر. [ س َ ] ( اِ ) کاستر. انواع پست ماهوت چون شالکی. ( دیوان نظام قاری معروف به شیخ البسه ص 203 ) :
هر جامه بود لایق چیزی بدوختن
کتان بدرز بخیه و کاسر شلال یافت.نیست جز اطلس و الباغ و میان تو کاسر
پادشاهی که بهمسایه گدائی دارد.ارمک امیری صوفک فقیری
اطلس چو شاهی کاسر گدائی.مجوی از آستر رویی به جامه
توخود از کاسر دیبا نیابی.بکامو یقه قاقم چنانست
که دوزی وصله بر کاسر ز کتان.گر چو کرباس پاره ام بکنی
روی کاسر بچشم من نه خوش است.وجود پنبه بمخفی چو باد در قفس است
ولی بکاسر و خفری چو آب در غربال.اگر چه هر دو سفیدند کاسر وسالو
ازین کنند بدستار، از آن بپاتاوه.

شکننده.