گدیه

(گَ یِّ ) (حامص . ) گدایی کردن .

گدیه. [ گ َدْ ی َ / ی ِ ] ( ص ، اِ ) گدا و گدایی کننده.( برهان ). || ( اِمص ) گدایی کردن. ( آنندراج ) ( غیاث ). || گدایی. ( برهان ) :
نیست حاجت مرا به افسانه
گدیه خوش نیست ، گنج در خانه.ساحل عمان و آنگه منت سقای آب
سفره سلطان و آنگه گدیه نان گدا.مدح تو کنم گدیه ز اخلاص نه از علم
از بتکده چون آورم آهوی حرم را.