کتیم

( اسم ) مشکی که آب از آن تراوش کند .
مکتوم . پوشیده . پنهان

(کَ ) (اِ. ) مشک یا خیکی که آب از آن تراوش کند.

کتیم. [ ] ( اِخ ) بعضی را گمان همان است که قبرس باشد و برخی بر آنند که جزایر و سواحلی است که در طرف غربی فلسطین واقع است. ( قاموس کتاب مقدس ). این کلمه در تاریخ ایران باستان بنقل ازکتاب حزقیال باب 27 اینگونه آمده است : «اما تو ای پسر انسان... پاروهایت را از بلوط باشان ساختند و نشیمن هایت را از شمشاد جزایر کتیم » و در حاشیه نوشته است که کتیم را بعضی با قبرس تطبیق کرده اند و برخی با جزایری در جنوب فلسطین. ( تاریخ ایران باستان ج 1 ).

---

کتیم. [ ک َ ] ( اِ ) خیک و مشکی را گویند که آب از او مطلقاً تراوش نکند. ( برهان ). مشکی که آب از آن بهیچوجه تراوش نکند. ( ناظم الاطباء ). مشکی که آب از آن تراوش کند. ( آنندراج ). مشک وخیکی که آب از دهانش تراوش کند. ( فرهنگ جهانگیری ) . رجوع به ماده ذیل شود.

---

کتیم. [ ک َ ] ( ع ص ) کمان از چوب ناشکافته. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). کمان سوفار ناکرده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || شتر که وقت برنشست بانگ نکند یا عام است. جمل کتیم. ( منتهی الارب ). شتر که بانگ نکند. جمل کتیم. ( اقرب الموارد ). شتر بی صدا و شتری که چون بروی نشینند بانگ نکند. ( ناظم الاطباء ). || درز که گشاده نگردد و آب نزهد از وی. خرز کتیم. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). خرز کتیم ؛ درز که آب از او نتراود. ( از اقرب الموارد ). || مشک که از وی آب بیرون نیاید. سقاء کتیم. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).

---

کتیم. [ک َ ] ( اِ ) شوره زمین. ( از برهان ) ( ناظم الاطباء ). زمین بی ثمر. ( ناظم الاطباء ). کتیر. رجوع به کتیر شود.

---

کتیم. [ ک َ ] ( ع ص ) مکتوم. پوشیده. پنهان :
خنده ها در گریه پنهان و کتیم
گنج در ویرانه ها جوای کلیم.بعد از آن گفتش که در جسمم کتیم
ده درم سنگ است یک در یتیم.

۱. نهفته، پنهان.
۲. (اسم ) مشکی که آب از آن تراوش نکند.

/katim/ کرت بندی زمین