قلاوز

( اسم ) ۱ - مقدمه لشکر ۲ - راهبر بلد دلیل راه : هر که در ره بی قلابدوزی رود هر دو روزه راه صد ساله شود . ( مثنوی . چا . خاور ۳ ) ۱۴۶ - مستحفظ اردو قراول : بی زحمت قلاوز خار ایدون کی دست می دهد گل گلزارش ۴ ? - جاسوس خبر گیر .

(قَ وُ ) [ تر. ] (ص . ) ۱ - دلیل ، راهنما. ۲ - محافظ ، پاسبان .

قلاوز. [ ق َ وُ ] ( ترکی ، اِ ) قلاووز :
تا به وصل نجیب منده رسم
آی قلاوزایت یلم قنده.آن رسول حق قلاوز سلوک
گفت الناس علی دین ملوک.رجوع به قلاووز شود.