( اسم ) مونث مرغوب : در مساحت ضیعتهای ایشان و عده های مرغوبه داد . جمع : مرغوبات .
مرغوبه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مرغوبة. [ م َ ب َ ] (ع ص ) مرغوبه . تأنیث مرغوب ، نعت مفعولی از مصدر رغب و رغبة. رجوع به مرغوب و رغب و رغبة شود.
( مرغوبة ) مرغوبة. [ م َ ب َ ] ( ع ص ) مرغوبه. تأنیث مرغوب ، نعت مفعولی از مصدر رغب و رغبة. رجوع به مرغوب و رغب و رغبة شود.
کلمات دیگر: