رستخیز براوردن

( رستخیز بر آوردن ) غوغا و فریاد و شور پدید آوردن فریاد و داد بلند کردن .

( رستخیز برآوردن ) ( ~. بَ. وَ دَ ) (مص ل . ) هلاک کردن ، دمار برآوردن .

( رستخیز برآوردن ) رستخیز برآوردن.[ رَ ت َ / رَ ب َ وَ دَ ] ( مص مرکب ) غوغا و فریاد و شور پدید آوردن. فریاد و داد بلند کردن :
به گردنش بر زد یکی تیغ تیز
برآورد ناگاه از او رستخیز.برآورد از آن شارسان رستخیز
همه برگرفتند راه گریز.همی شد پس گرد با تیغ تیز
برآورد از آن انجمن رستخیز.سر او ببرم به شمشیر تیز
برآرم ز ایوان او رستخیز.مرا گفت برگیر شمشیر تیز
ز جانشان برآور یکی رستخیز.می خواست رستخیز ز عالم برآورد
آن باغبان که تربیت این نهال کرد.و رجوع به رستخیز و رستاخیز و رستخیز افکندن شود.