غم اشام

( غم آشام ) ( صفت ) آنکه غم و اندوه خورد .

( غم آشام ) غم آشام. [ غ َ ] ( نف مرکب ) غمخوار. غم آشامنده. آنکه غم و اندوه خورد :
امشب همه شب دل غم آشام
لب بر لب آه آتشین داشت.ز خون دیده باشد مایه دار اشک غم آشامان
به آب خویش گردد آسیای گوهر غلطان.غم آشامان بهم چون جام بخشند
دو عالم را برشحی کام بخشند.

( غم آشام ) غم آشامنده ، غمخوار ، غمخور ، آن که غم و اندوه بخورد: غم آشامان به هم چون جام بخشند / دو عالم را به رشحی کام بخشند (ظهوری: لغت نامه: غم آشام ).