گرده گاه

( اسم ) جایی که گرده ( قلوه ) بدانجاست : و خرقه های با آب یخ سرد کرده بر گرده می نهند .

گرده گاه. [ گ ُ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) آنجای که گرده بدانجاست. آنجای از درون انسان یا حیوان که گرده ( قلوه ) بدانجاست. قلوه گاه :
بزد نیزه بر گردگاه دو گرد
برآورد و زد بر زمین کردخرد.بدین یال و گردی برو گرده گاه
چه سنجد به چنگال او کینه خواه.و خرقه های با آب یخ سرد کرد بر گرده گاه می نهند. ( ذخیره خوارزمشاهی ).
گرده گاه فلک شکافته باد
که یکی گرده با جگر ندهد.ولف در فهرست شاهنامه گرده گاه ( به ضم اول ) و گرده گه ( به ضم اول ) ( مخفف آن را ) به معنی قد و قامت دانسته و به فرهنگ عبدالقادر هم ارجاع کرده است.

جایی از بدن انسان یا حیوان که کلیه در آنجا قرار دارد.