لعل گون

لعلگون. [ ل َ ] ( ص مرکب ) مانند لعل. به رنگ لعل. لعل رنگ. لعل فام :
آن بناگوش لعلگون گویی
برنهاده ست آلغونه به سیم.بدان گونه رفتم ز گلزریون
که شد لعلگون آب جیحون ز خون.می لعلگون را به جام بلور
بخوردند تا در سر افتاد شور.تاج درخت باغ همه لعلگون گهر
فرش زمین راغ همه سبز پرنیان.از آن آهن لعلگون تیغ چار
هم از روهنی و پرالک چهار.شراب لعلگون افکنده در جام
پیاپی کرده ای از صبح تا شام.بر خاکیان عیش فشان جرعه لبش
تا خاک لعلگون شود و مشکبار هم.

لعل فام، به رنگ لعل.