غبازه

غبازه. [ غ َ زَ / زِ ] ( اِ ) چوبدستی قلندران را گویند. ( برهان ). چوب گاوران باشد. ( صحاح الفرس ). چوبی که گاو و خران رانند. منجیک ( ترمذی ) گوید :
بر دل چون تاول است و تاول هرگز
نرم نگردد مگر بسخت غبازه.خصم تو گاویست خرنهاد که هرگز
نرم نگردد مگر بسخت غبازه.رجوع به گوازه و گواز و غباز شود.

چوب دستی شبانان که با آن گاو یا خر را می راندند: پر دل چون تاول است و تاول هرگز / نرم نگردد مگر به سخت غبازه (منجیک: لغت فرس: غبازه ).