گرگاو. [ گ ُ ] ( اِ ) نوعی از پای افزار است که شاطران و پیاده روان پوشند و به گرگابی شهرت دارد. ( برهان ) ( جهانگیری ) ( انجمن آرا ) :
کهنه گرگاو در برابر داشت
کرد در پا و گرگ دو برداشت.
ز خام ثور کند پای ماه را گرگاو.
کهنه گرگاو در برابر داشت
کرد در پا و گرگ دو برداشت.
جامی ( از جهانگیری ).
بجستجوی تو گردون چو عزم راه کندز خام ثور کند پای ماه را گرگاو.
شیخ آذری طوسی ( از انجمن آرا ).