لگدزن

( صفت ) آن که لگد زند جفتک انداز .
رکال . جفته انداز و آن عیبی است در اسب و استر و غیر هما .

لگدزن. [ ل َ گ َ زَ ] ( نف مرکب ) رَکّال. جفته انداز ( و آن عیبی است در اسب و استر و غیرهما ) :
ترف عدو ترش نشود زآنکه بخت او
گاوی است نیک شیر ولیکن لگدزن است.چه نیکو زده ست این مثل پیر ده
ستور لگدزن گرانبار به.مشت بر اعمی زند یک جلف مست
کو بپندارد لگدزن استر است
زآنکه آن دم بانگ استر می شنید
کور را آیینه گوش آمد نه دید.آن گربه مصاحب بابا از آن تو
این استر چموش لگدزن از آن من.

آن که لگد بزند.