فدام
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فدام. [ ف ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ فَدْم.( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به فَدْم شود.
فدام. [ ف ِ ] ( ع اِ ) غمامة. ( اقرب الموارد ).
فدام. [ ف َدْ دا ] ( ع اِ ) سرپوش ابریق. || پالونه. ( منتهی الارب ). فدام بمعنی صافی. ( اقرب الموارد ). رجوع به فدام [ ف َ / ف ِ ] شود.
فدام. [ ف َ ] ( اِخ ) ده کوچکی است از دهستان ایراندگان بخش خاش شهرستان زاهدان ، واقع در 73 هزارگزی جنوب خاش و 18 هزارگزی خاور شوسه خاش به ایرانشهر. دارای 36 تن سکنه است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).
فدام . [ ف َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان ایراندگان بخش خاش شهرستان زاهدان ، واقع در 73 هزارگزی جنوب خاش و 18 هزارگزی خاور شوسه ٔ خاش به ایرانشهر. دارای 36 تن سکنه است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
فدام . [ ف َ / ف ِ ] (ع اِ) دهان بند آتش پرستان و عجمیان که وقت آب خوردن بدان دهان را بندند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || سرپوش ابریق . (منتهی الارب ). || صافیی که بر دهانه ٔ ابریق نهند تا آنچه در آن است بدان تصفیه گردد. (اقرب الموارد). || پالونه . || دستار. (منتهی الارب ). در این معنی منتهی الارب ضبط لغت را به تشدید ثانی هم آورده است . || پتفوزبند گاوان . (منتهی الارب ). در این معنی هم در منتهی الارب به تشدید و تخفیف دال هر دو آمده است .
فدام . [ ف َدْ دا ] (ع اِ) سرپوش ابریق . || پالونه . (منتهی الارب ). فدام بمعنی صافی . (اقرب الموارد). رجوع به فدام [ ف َ / ف ِ ] شود.
فدام . [ ف ِ ] (ع اِ) غمامة. (اقرب الموارد).
فدام . [ ف ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ فَدْم .(منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به فَدْم شود.