لجم. [ ل ُ ] ( ع اِ ) غوک. لَجَم. || هوا. ( منتهی الارب ).
لجم. [ ل َ ج َ ] ( ع اِ ) غوک. لُجم. ( منتهی الارب ).
لجم. [ ل َ ج َ ] ( اِخ ) نام قلعتی به افریقیه نزدیک مهدیه. ( معجم البلدان ).
لجم. [ ل ُ ج َ ] ( ع اِ ) جانوری است یا آن آفتاب پرست است یا غوک. ( منتهی الارب ).
لجم. [ ل ُ ج ُ ] ( ع اِ ) ج ِ لِجام. ( منتهی الارب ).
لجم. [ ل ُ ج ُ ] ( اِخ ) موضعی است معروف به زمین جزران از نواحی تفلیس. ( معجم البلدان ).
لجم. [ ل َ ] ( ع مص ) دوختن جامه را. ( منتهی الارب ).
لجم. [ ل َ ج َ / ل َ ] ( اِ ) گل تیره و لای سیاهی را گویند که در ته حوضها و کولابها و جویهای آب میباشد. لجن. ( برهان ). رجوع به لجن شود :
پیش دست تو مگر لاف سخا زد ورنه
بحر را بهر چه در حلق نهادند لجم.
رفیعالدین لنبانی.
چون ازو نومید گردد گاو نر
آید آنجا که نهاده بد گهر
لجم بیند فوق دُرّ شاهوار
پس ز طین بگریزد او ابلیس وار.
مولوی.
تاجری بر دُر نهد لجم سیاه
تا شود تاریک مرج و سبزه گاه.
مولوی.
|| به لغت بعضی عربان غوره باشد که انگور نارسیده است.( برهان ).
