کافرکیش

( صفت ) آنکه دین کافران دارد آنکه بر آیین اسلام نباشد : [ آمد بنماز آن صنم کافر کیش ببرید نماز مومنان و درویش ] . ( سعدی )

کافرکیش. [ ف ِ /ف َ ] ( ص مرکب ) بی دین و آنکه ملت او خلاف شرع باشد. ( آنندراج ). کسی که بی دین باشد. ( ناظم الاطباء ). کسی که به مذهب کفار باشد. ( شعوری ج 2 ص 242 ) :
آمد به نماز آن صنم کافرکیش
ببرید نماز مؤمنان درویش.در تو آن مردی نمی بینم که کافر بشکنی
بشکن ار مردی هوای نفس کافرکیش را.چو بید بر سر ایمان خویش میلرزم
که دل بدست کمان ابروئیست کافرکیش.بر جبین نقش کن از خون دل من خالی
تا بدانند که قربان تو کافرکیشم.

کسی که آیین کافران دارد، بی دین.