کلمه جو
صفحه اصلی

لشکرستان

لغت نامه دهخدا

لشکرستان. [ ل َ ک َ س ِ ] ( اِ مرکب ) اردوی سپاه :
ز بانگ تبیره به بربرستان
تو گفتی زمین گشت لشکرستان.
فردوسی.

لشکرستان. [ ل َ ک َ س ِ ] ( اِخ ) نام سرداری به عهد کیخسرو :
سپاهی بد از روم و بربرستان
یکی پیشرو نام لشکرستان.
فردوسی.

لشکرستان. [ ل َ ک َ س ِ ] ( اِخ ) ابن ابی جعفر الدیلمی از سرداران ابوعلی سیمجور. وی در جنگ ابوعلی با امیر سبکتکین که به نشابور به روز یکشنبه بیست و یکم جمادی الاخره سال 385 هَ. ق. اتفاق افتاداسیر محمود عزنوی و امیر سبکتکین گشت. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 151 ) ( تاریخ بیهقی چ فیاض ص 206 و 207 ).

لشکرستان . [ ل َ ک َ س ِ ] (اِ مرکب ) اردوی سپاه :
ز بانگ تبیره به بربرستان
تو گفتی زمین گشت لشکرستان .

فردوسی .



لشکرستان . [ ل َ ک َ س ِ ] (اِخ ) ابن ابی جعفر الدیلمی از سرداران ابوعلی سیمجور. وی در جنگ ابوعلی با امیر سبکتکین که به نشابور به روز یکشنبه ٔ بیست و یکم جمادی الاخره ٔ سال 385 هَ . ق . اتفاق افتاداسیر محمود عزنوی و امیر سبکتکین گشت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 151) (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 206 و 207).


لشکرستان . [ ل َ ک َ س ِ ] (اِخ ) نام سرداری به عهد کیخسرو :
سپاهی بد از روم و بربرستان
یکی پیشرو نام لشکرستان .

فردوسی .



فرهنگ عمید

لشکرگاه، جای انبوهی لشکر: ز بانگ تبیره به بربرستان / تو گفتی زمین گشت لشکرستان (فردوسی: ۲/۷۱ ).


کلمات دیگر: