( صفت ) آنکه لشکر را مغلوب کند بسیار دلیر .
شکننده لشکر . سخت دلیر
شکننده لشکر . سخت دلیر
لشکرشکن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
لشکرشکن. [ ل َ ک َ ش ِ ک َ ] ( نف مرکب ) شکننده لشکر. لشکرشکر.کنایه است از سخت دلیر و فیروز. شجاع در جنگها. مردشجاع. ( آنندراج ). لشکرشکاف. ( آنندراج ) :
همه نیزه داران و شمشیرزن
همه لشکرآرای و لشکرشکن.
منم بیژن گیو لشکرشکن.
چو خراد و چون بیژن رزمزن.
سپهدار بیدار لشکرشکن.
تن کوه لرزنده بر خویشتن.
سپاهی برآورد لشکرشکن.
سپهدار بیدارلشکرشکن.
چو گودرز و چون گیو لشکرشکن.
بدو گفت کای شوخ لشکرشکن.
شد آن نامور شاه لشکرشکن.
چه باپهلوانان لشکرشکن.
سپاهی برآورد لشکرشکن.
ترا روی چون لاله اندر سمن.
گزین پور او گیو لشکرشکن.
به هر کار پیروز و لشکرشکن.
چو طوس و چو گرگین لشکرشکن.
سپاهش ز گودرزیان انجمن.
چو خراد و کشواد لشکرشکن.
اباگرد کشواد لشکرشکن.
که باشد به هر جا سر انجمن.
شه نامبردار لشکرشکن.
هرگز مباد کس که دهد دل به لشکری.
میر ابواحمد محمد خسرو کشورستان.
همه نیزه داران و شمشیرزن
همه لشکرآرای و لشکرشکن.
دقیقی.
سر خوک را بگسلانم ز تن منم بیژن گیو لشکرشکن.
فردوسی.
شه نوذران طوس لشکرشکن چو خراد و چون بیژن رزمزن.
فردوسی.
به پیش اندرون قارن رزمزن سپهدار بیدار لشکرشکن.
فردوسی.
ز پولاد پوشان لشکرشکن تن کوه لرزنده بر خویشتن.
فردوسی.
چو برداشت افراسیاب از ختن سپاهی برآورد لشکرشکن.
فردوسی.
کجا نام او قارن رزمزن سپهدار بیدارلشکرشکن.
فردوسی.
ز توران فریبرز با انجمن چو گودرز و چون گیو لشکرشکن.
فردوسی.
بخندید خسرو ز گفتار زن بدو گفت کای شوخ لشکرشکن.
فردوسی.
بگفت این و جانش برآمد ز تن [اسکندر]شد آن نامور شاه لشکرشکن.
فردوسی.
سه روز اندر آن بود با رای زن چه باپهلوانان لشکرشکن.
فردوسی.
چو آن خواسته برگرفت از ختن سپاهی برآورد لشکرشکن.
فردوسی.
توئی شاه پیروز لشکرشکن ترا روی چون لاله اندر سمن.
فردوسی.
فرستاده آمد به نزدیک من گزین پور او گیو لشکرشکن.
فردوسی.
فزون تر از او قارن رزمزن به هر کار پیروز و لشکرشکن.
فردوسی.
چو گودرز و چون رستم پیلتن چو طوس و چو گرگین لشکرشکن.
فردوسی.
سپهدار گودرز لشکرشکن سپاهش ز گودرزیان انجمن.
فردوسی.
چو برزین و چون قارن رزمزن چو خراد و کشواد لشکرشکن.
فردوسی.
به قلب اندرون قارن رزمزن اباگرد کشواد لشکرشکن.
فردوسی.
چو گیو جهانگیر لشکرشکن که باشد به هر جا سر انجمن.
فردوسی.
پشوتن دگر گرد شمشیرزن شه نامبردار لشکرشکن.
فردوسی.
لشکر برفت و آن بت لشکرشکن برفت هرگز مباد کس که دهد دل به لشکری.
فرخی.
میر ابواحمد محمد خسرو لشکرشکن میر ابواحمد محمد خسرو کشورستان.
لشکرشکن . [ ل َ ک َ ش ِ ک َ ] (نف مرکب ) شکننده ٔ لشکر. لشکرشکر.کنایه است از سخت دلیر و فیروز. شجاع در جنگها. مردشجاع . (آنندراج ). لشکرشکاف . (آنندراج ) :
همه نیزه داران و شمشیرزن
همه لشکرآرای و لشکرشکن .
سر خوک را بگسلانم ز تن
منم بیژن گیو لشکرشکن .
شه نوذران طوس لشکرشکن
چو خراد و چون بیژن رزمزن .
به پیش اندرون قارن رزمزن
سپهدار بیدار لشکرشکن .
ز پولاد پوشان لشکرشکن
تن کوه لرزنده بر خویشتن .
چو برداشت افراسیاب از ختن
سپاهی برآورد لشکرشکن .
کجا نام او قارن رزمزن
سپهدار بیدارلشکرشکن .
ز توران فریبرز با انجمن
چو گودرز و چون گیو لشکرشکن .
بخندید خسرو ز گفتار زن
بدو گفت کای شوخ لشکرشکن .
بگفت این و جانش برآمد ز تن [اسکندر]
شد آن نامور شاه لشکرشکن .
سه روز اندر آن بود با رای زن
چه باپهلوانان لشکرشکن .
چو آن خواسته برگرفت از ختن
سپاهی برآورد لشکرشکن .
توئی شاه پیروز لشکرشکن
ترا روی چون لاله اندر سمن .
فرستاده آمد به نزدیک من
گزین پور او گیو لشکرشکن .
فزون تر از او قارن رزمزن
به هر کار پیروز و لشکرشکن .
چو گودرز و چون رستم پیلتن
چو طوس و چو گرگین لشکرشکن .
سپهدار گودرز لشکرشکن
سپاهش ز گودرزیان انجمن .
چو برزین و چون قارن رزمزن
چو خراد و کشواد لشکرشکن .
به قلب اندرون قارن رزمزن
اباگرد کشواد لشکرشکن .
چو گیو جهانگیر لشکرشکن
که باشد به هر جا سر انجمن .
پشوتن دگر گرد شمشیرزن
شه نامبردار لشکرشکن .
لشکر برفت و آن بت لشکرشکن برفت
هرگز مباد کس که دهد دل به لشکری .
میر ابواحمد محمد خسرو لشکرشکن
میر ابواحمد محمد خسرو کشورستان .
سال و مه لشکرکش و لشکرشکن
روز و شب کشورده و کشورستان .
صاحب سید وزیر خسرو لشکرشکن
آنکه سهمش بر عدو هر ساعتی لشکر شود.
خسرو شیردل پیلتن دریادست
شاه گردافکن لشکرشکن دشمن مال .
فرمان او و امر او طوقهاست
بر گردن میران لشکرشکن .
شاه فرخنده پی و میری آزاده خویی
گرد لشکرشکن و شیری لشکرشکری .
ملک باید که اندر رزمگه لشکرشکن باشد
ملک باید که اندر بزمگه گوهرفشان باشد.
سپهسالار لشکرشان یکی لشکرشکن کاری
شکسته شد ازو لشکر ولیکن لشکر ایشان .
شاه گیتی خسرو لشکرکش لشکرشکن
سایه ٔ یزدان شه کشورده کشورستان .
سه لشکرشکن بود با ذوالفقار
یمین علی با یسار علی .
ملک شیردلی خسرو شمشیرزنی
شاه لشکرشکنی پادشه کشورگیر.
این چه دعوی شگرف است بگو ای خرپیر
که منم شاعر لشکرشکن کشورگیر.
در جهان تا مجلس و لشکر پدیدار آمده ست
مجلس آرایی نیامد هم چو لشکرشکن .
گر تو لشکرشکنی داری و کشورگیری
پادشا از چه دهد گنج به لشکر از خیر.
تو گر خواهی و گرنه میدان عشقت
ز رندان لشکرشکن درنماند.
لشکرشکنی به تیغ و شمشیر
در مهر غزال و در غضب شیر.
جهان از دلیران لشکرشکن
کشیده چو انجم بسی انجمن .
چو دانست سالار آن انجمن
ره و رسم آن شاه لشکرشکن .
بپرسید چون حلقه گشت انجمن
از آن سرفرازان لشکرشکن .
جز او نیست در لشکرش تیغ زن
زهی لشکرآرای لشکرشکن .
بت لشکرشکن بر پشت شبدیز
سواری تند بود و مرکبی تیز.
همه کشورآشوب و لشکرشکن .
شکرشکنی بهر چه خواهی
لشکرشکن از شکر چه خواهی .
ای کودک لشکری که لشکر شکنی
تا کی دل ما چو قلب لشکر شکنی .
گرم صد لشکر خوبان به قصد دل کمین سازند
بحمداﷲ والمنة بتی لشکرشکن دارم .
همه نیزه داران و شمشیرزن
همه لشکرآرای و لشکرشکن .
دقیقی .
سر خوک را بگسلانم ز تن
منم بیژن گیو لشکرشکن .
فردوسی .
شه نوذران طوس لشکرشکن
چو خراد و چون بیژن رزمزن .
فردوسی .
به پیش اندرون قارن رزمزن
سپهدار بیدار لشکرشکن .
فردوسی .
ز پولاد پوشان لشکرشکن
تن کوه لرزنده بر خویشتن .
فردوسی .
چو برداشت افراسیاب از ختن
سپاهی برآورد لشکرشکن .
فردوسی .
کجا نام او قارن رزمزن
سپهدار بیدارلشکرشکن .
فردوسی .
ز توران فریبرز با انجمن
چو گودرز و چون گیو لشکرشکن .
فردوسی .
بخندید خسرو ز گفتار زن
بدو گفت کای شوخ لشکرشکن .
فردوسی .
بگفت این و جانش برآمد ز تن [اسکندر]
شد آن نامور شاه لشکرشکن .
فردوسی .
سه روز اندر آن بود با رای زن
چه باپهلوانان لشکرشکن .
فردوسی .
چو آن خواسته برگرفت از ختن
سپاهی برآورد لشکرشکن .
فردوسی .
توئی شاه پیروز لشکرشکن
ترا روی چون لاله اندر سمن .
فردوسی .
فرستاده آمد به نزدیک من
گزین پور او گیو لشکرشکن .
فردوسی .
فزون تر از او قارن رزمزن
به هر کار پیروز و لشکرشکن .
فردوسی .
چو گودرز و چون رستم پیلتن
چو طوس و چو گرگین لشکرشکن .
فردوسی .
سپهدار گودرز لشکرشکن
سپاهش ز گودرزیان انجمن .
فردوسی .
چو برزین و چون قارن رزمزن
چو خراد و کشواد لشکرشکن .
فردوسی .
به قلب اندرون قارن رزمزن
اباگرد کشواد لشکرشکن .
فردوسی .
چو گیو جهانگیر لشکرشکن
که باشد به هر جا سر انجمن .
فردوسی .
پشوتن دگر گرد شمشیرزن
شه نامبردار لشکرشکن .
فردوسی .
لشکر برفت و آن بت لشکرشکن برفت
هرگز مباد کس که دهد دل به لشکری .
فرخی .
میر ابواحمد محمد خسرو لشکرشکن
میر ابواحمد محمد خسرو کشورستان .
فرخی .
سال و مه لشکرکش و لشکرشکن
روز و شب کشورده و کشورستان .
فرخی .
صاحب سید وزیر خسرو لشکرشکن
آنکه سهمش بر عدو هر ساعتی لشکر شود.
فرخی .
خسرو شیردل پیلتن دریادست
شاه گردافکن لشکرشکن دشمن مال .
فرخی .
فرمان او و امر او طوقهاست
بر گردن میران لشکرشکن .
فرخی .
شاه فرخنده پی و میری آزاده خویی
گرد لشکرشکن و شیری لشکرشکری .
فرخی .
ملک باید که اندر رزمگه لشکرشکن باشد
ملک باید که اندر بزمگه گوهرفشان باشد.
فرخی .
سپهسالار لشکرشان یکی لشکرشکن کاری
شکسته شد ازو لشکر ولیکن لشکر ایشان .
عنصری .
شاه گیتی خسرو لشکرکش لشکرشکن
سایه ٔ یزدان شه کشورده کشورستان .
عنصری .
سه لشکرشکن بود با ذوالفقار
یمین علی با یسار علی .
ناصرخسرو.
ملک شیردلی خسرو شمشیرزنی
شاه لشکرشکنی پادشه کشورگیر.
مغزی .
این چه دعوی شگرف است بگو ای خرپیر
که منم شاعر لشکرشکن کشورگیر.
سوزنی .
در جهان تا مجلس و لشکر پدیدار آمده ست
مجلس آرایی نیامد هم چو لشکرشکن .
سوزنی .
گر تو لشکرشکنی داری و کشورگیری
پادشا از چه دهد گنج به لشکر از خیر.
سوزنی .
تو گر خواهی و گرنه میدان عشقت
ز رندان لشکرشکن درنماند.
خاقانی .
لشکرشکنی به تیغ و شمشیر
در مهر غزال و در غضب شیر.
نظامی .
جهان از دلیران لشکرشکن
کشیده چو انجم بسی انجمن .
نظامی .
چو دانست سالار آن انجمن
ره و رسم آن شاه لشکرشکن .
نظامی .
بپرسید چون حلقه گشت انجمن
از آن سرفرازان لشکرشکن .
نظامی .
جز او نیست در لشکرش تیغ زن
زهی لشکرآرای لشکرشکن .
نظامی .
بت لشکرشکن بر پشت شبدیز
سواری تند بود و مرکبی تیز.
نظامی .
همه کشورآشوب و لشکرشکن .
نظامی .
شکرشکنی بهر چه خواهی
لشکرشکن از شکر چه خواهی .
نظامی .
ای کودک لشکری که لشکر شکنی
تا کی دل ما چو قلب لشکر شکنی .
سعدی .
گرم صد لشکر خوبان به قصد دل کمین سازند
بحمداﷲ والمنة بتی لشکرشکن دارم .
حافظ.
فرهنگ عمید
۱. لشکرشکننده، شکست دهندۀ لشکر.
۲. [مجاز] بسیاردلیر.
۲. [مجاز] بسیاردلیر.
کلمات دیگر: