فرامش کار

فرامشکار. [ ف َ م ُ ] ( ص مرکب ) آنکه فراموش کند. ( آنندراج ). فراموشکار. فرامشتکار :
چو از شکرش فرامشکار گردیم
بمالد گوش تا بیدار گردیم.و رجوع به فرامش و فرامشتکار و فراموشکار شود.

= فراموش کار