پاچنبری

پاچنبری (Club-Foot) مهمترین و شایع ترین بدشکلی (دفورمیتی) مادرزادی پا است. در این بد شکلی پا، قسمت جلو پا به سمت داخل و پایین چرخیده و در عقب، پاشنه پا هم به سمت داخل چرخیده است.
ویکی پدیای انگلیسی پاچنبری
در اکثر بیماران یک نقص تکاملی جنینی که باعث عدم تعادل بین عضلات اینوتور پلانتار فلکسور و اورتوردورسی فلکسور می گردد، مسئول ایجاد بدشکلی است. نیمه در رفتگی مفصل تالوناویکولا نیز در ایجاد بدشکلی نقش دارد، به این ترتیب که استخوان ناوی (از استخوانهای مچ پا) به جای آنکه در قسمت پشتی سر استخوان قاپ (استخوان اصلی پاشنه پاTalus) قرار گیرد، تاحدی در ناحیه داخلی آن جای می گیرد. بافتهای نرم سمت داخل پا تکامل کمتری یافته و کوتاه تر از طبیعی می شوند. در صورت عدم درمان به موقع، استخوان های کف پا (تارسال) به صورت ناهنجار، رشد نموده و سبب دفورمیتی دائم پا می شوند.
بدشکلی که کاملاً مشخص است، شامل سه جزء می باشد:
۱. پیچش به داخل پا

پاچَنْبَری (club-foot)
پاچَنْبَری
در انسان، نوعی بدشکلی پا. مانع از ایستادن طبیعی می شود. در این حالت، کف پاها صاف روی زمین قرار نمی گیرند. شایع ترین حالت آن پااسبی درون گرد است که در آن، کف پا به طرف پایین و داخل منحرف شده است و بیمار به اجبار روی لبۀ خارجی پا راه می رود. این بدشکلی با دست ورزی، آتل بندی یا جراحی اصلاح می شود. پاچنبری عارضه ای مادرزادی یا اکتسابی است. گسترۀ وسیعی از بیماری های دستگاه عصبی، ازجمله فلج مغزی یا فلج اطفال، موجب پاچنبری اکتسابی اند. میزان مبتلایان به پاچنبری مادرزادی در انگلستان، یک در هزار تولدِ زنده است. این عارضه در نوزادان پسر شایع تر و تا حدی ارثی است. کالکانئووالگوس عارضه ای مشابه پاچنبری است که در نوزادان نسبتاً شایع است. در این حالت، پاشنه برجسته است و نوک پا به پایین خم نمی شود. این حالت که در اولین فرزندان خانواده ها فراوان تر است با ماساژ و کششِ پا درمان می شود. در موارد مقاوم، از آتل و کفش های مخصوص استفاده می کنند.