جفا کردن

اضطهد

( مصدر ) آزردن آزاردن ظلم کردن ستم کردن .

جفا کردن. [ ج َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) جفا ورزیدن. گران شدن بر کسی. ستم کردن. آزردن کسی را. بدی کردن. بدرفتاری کردن. بیدادگری. مقابل وفا کردن :
اﷲاﷲ این جفا با ما مکن
لطف کن امروز را فردا مکن.دربانم رها نکرد و جفا کرد.اگر هزار جفاسروقامتی بکند
چو خود بیاید عذرش بباید آوردن.مرد و زن گر بجفا کردن من برخیزند
گر بگردم ز وفای تو نه مردم که زنم.|| ناسزاگوئی. دشنام گفتن. جفا گفتن : قتیبه بفرمود تا منادی بانگ کرد و مردمان گرد آمدند پس برخاست و خطبه خواند و خدای را ثنا کرد و ایشان را دیگر باره نکوهید و جفا کرد و سخنهای درشت گفت. ( ترجمه طبری بلعمی ). رجوع به جفا گفتن شود.