مترادف جفا : آزار، اذیت، بی وفایی، بی مهری، تطاول، جور، ستم، ظلم، غدر، نامهربانی
متضاد جفا : مهر
برابر پارسی : ستم، آزار، بیداد
جفا
مترادف جفا : آزار، اذیت، بی وفایی، بی مهری، تطاول، جور، ستم، ظلم، غدر، نامهربانی
متضاد جفا : مهر
برابر پارسی : ستم، آزار، بیداد
فارسی به انگلیسی
oppression or persecution
unkindness or unfaithfuiness
فارسی به عربی
سوء السلوک
مترادف و متضاد
بدبختی، جفا، بیچارگی، تهی دستی، نکبت
عذاب، غم و اندوه، اضطراب، جفا، سینه سوزی، غرامت، دل تنگی
آزار، اذیت، بیوفایی، بیمهری، تطاول، جور، ستم، ظلم، غدر، نامهربانی ≠ مهر
فرهنگ فارسی
۱-( مصدر ) آزردن جور کردن ستم کردن . ۲- بیوفایی کردن بیمهری کردن . ۳- ( اسم ) جور ظلم . ۴- بیوفایی بیمهری .
فرهنگ معین
(جَ ) [ ع . جفاء ] (مص م . ) ۱ - آزردن ، بی مهری کردن . ۲ - بی وفایی کردن .
لغت نامه دهخدا
جفا. [ ج َ ] ( از ع ، مص ) جفاء :
پدر مهر ببرید و بفکند خوار
جفا کرد بر کودک شیرخوار.
نه خوش روز بیند نه خرم بهشت.
ببینی کنون زخم تیغ جفا.
وفا را جزا کی شنیدی جفا.
چون برگ خوار گشتی اگر گاو نیستی ؟
انصاف ده مگوی جفا و مخور مرا.
مگذار و زدر دور بران گر بتوانیش.
نیز رسیده است بدو خود جفاش.
چشم که دارد مگر ابله وفاش.
من چه امید دارم از دشمن.
در جفا درویش را از غم توانگر کرده اند.
مکن خراب سینه ام که من نه مرد کینه ام
ز مهر تو بری نه ام ، بجان کشم جفای تو.
مرا بی قراری از آن میدهد.
مکن جفا که جفای تو برنمی تابم.
چندان که مرادتست کردی.
چون کند خاصه که در عالم وفاداری نماند.
لیکن نبود جفات هرگز چو وفا.
گر بسوزی بند بندم از جفا
من وفای تو بجان دارم بجان.
بر سر آن جیفه جفائی نمود.
پدر مهر ببرید و بفکند خوار
جفا کرد بر کودک شیرخوار.
فردوسی.
که هر کس که تخم جفا را بکشت نه خوش روز بیند نه خرم بهشت.
فردوسی.
که کرد آنچه کردی تو ای بی وفاببینی کنون زخم تیغ جفا.
فردوسی.
جفا برگزیدی بجای وفاوفا را جزا کی شنیدی جفا.
فردوسی.
و براستای وی هیچ جفا نفرمودی. ( تاریخ بیهقی ). او را [ محمودرا ] بر آن داشت که ما [ مسعود ] را جفا فرماید. ( تاریخ بیهقی ).چون برگ خوار گشتی اگر گاو نیستی ؟
انصاف ده مگوی جفا و مخور مرا.
ناصرخسرو.
از بهر جفا سوی تو آمد بدر خویش مگذار و زدر دور بران گر بتوانیش.
ناصرخسرو.
گر به من از دهر جفائی رسیدنیز رسیده است بدو خود جفاش.
ناصرخسرو.
هر که جفا جوید بر خویشتن چشم که دارد مگر ابله وفاش.
ناصرخسرو.
دوستان چون جفا کنند همی من چه امید دارم از دشمن.
مسعودسعد.
مالداران توانگرکیسه درویش دل در جفا درویش را از غم توانگر کرده اند.
سنائی.
هر چه گفتم غذای ملک است التفات ننمود و جفاها راند. ( کلیله و دمنه ). هر که بر درگاه پادشاهان جریمه جفا دیده باشد... پادشاه را تعجیل نشاید فرمود در فرستادن او بجانب خصم. ( کلیله و دمنه ).مکن خراب سینه ام که من نه مرد کینه ام
ز مهر تو بری نه ام ، بجان کشم جفای تو.
خاقانی.
قرار جهان بر جفا داده اندمرا بی قراری از آن میدهد.
خاقانی.
اگر بجان کنیم حکم برنتابم سرمکن جفا که جفای تو برنمی تابم.
خاقانی.
گفتی ز جفا چه کردم آخرچندان که مرادتست کردی.
خاقانی.
شرط خاقانی است با جور و جفایش ساختن چون کند خاصه که در عالم وفاداری نماند.
خاقانی.
با آن که خوش آید از تو ای یار جفالیکن نبود جفات هرگز چو وفا.
ظهیر.
بر هیچ خلق جور و جفا ناکرده. ( ترجمه تاریخ یمینی ).گر بسوزی بند بندم از جفا
من وفای تو بجان دارم بجان.
عطار.
هر کس از آن پرده نوائی نمودبر سر آن جیفه جفائی نمود.
نظامی.
جفا. [ ج َ ] (از ع ، مص ) جفاء :
پدر مهر ببرید و بفکند خوار
جفا کرد بر کودک شیرخوار.
که هر کس که تخم جفا را بکشت
نه خوش روز بیند نه خرم بهشت .
که کرد آنچه کردی تو ای بی وفا
ببینی کنون زخم تیغ جفا.
جفا برگزیدی بجای وفا
وفا را جزا کی شنیدی جفا.
و براستای وی هیچ جفا نفرمودی . (تاریخ بیهقی ). او را [ محمودرا ] بر آن داشت که ما [ مسعود ] را جفا فرماید. (تاریخ بیهقی ).
چون برگ خوار گشتی اگر گاو نیستی ؟
انصاف ده مگوی جفا و مخور مرا.
از بهر جفا سوی تو آمد بدر خویش
مگذار و زدر دور بران گر بتوانیش .
گر به من از دهر جفائی رسید
نیز رسیده است بدو خود جفاش .
هر که جفا جوید بر خویشتن
چشم که دارد مگر ابله وفاش .
دوستان چون جفا کنند همی
من چه امید دارم از دشمن .
مالداران توانگرکیسه ٔ درویش دل
در جفا درویش را از غم توانگر کرده اند.
هر چه گفتم غذای ملک است التفات ننمود و جفاها راند. (کلیله و دمنه ). هر که بر درگاه پادشاهان جریمه ٔ جفا دیده باشد ... پادشاه را تعجیل نشاید فرمود در فرستادن او بجانب خصم . (کلیله و دمنه ).
مکن خراب سینه ام که من نه مرد کینه ام
ز مهر تو بری نه ام ، بجان کشم جفای تو.
قرار جهان بر جفا داده اند
مرا بی قراری از آن میدهد.
اگر بجان کنیم حکم برنتابم سر
مکن جفا که جفای تو برنمی تابم .
گفتی ز جفا چه کردم آخر
چندان که مرادتست کردی .
شرط خاقانی است با جور و جفایش ساختن
چون کند خاصه که در عالم وفاداری نماند.
با آن که خوش آید از تو ای یار جفا
لیکن نبود جفات هرگز چو وفا.
بر هیچ خلق جور و جفا ناکرده . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).
گر بسوزی بند بندم از جفا
من وفای تو بجان دارم بجان .
هر کس از آن پرده نوائی نمود
بر سر آن جیفه جفائی نمود.
هر ستمی کو بجفا درگرفت
دل به تبرک بوفا برگرفت .
ظن نیکو بر بر اخوان صفا
گرچه آید ظاهر از ایشان جفا.
ز تو گرتفقد و گر ستم ، بود آن عنایت و این کرم
همه ازتو خوش بود ای صنم ، چه وفاکنی چه جفا کنی .
- پرجفا ؛ کسی که بسیار جفا کند و ستم ورزد.
- سرای جفا ؛ کنایه از دنیاست :
چنین است رسم سرای جفا
نباید کز او چشم داری وفا.
- سخت جفا ؛ بسیار جفاکننده . پرآزار :
ای سخت جفای سست پیمان
رفتی و چنین برفت تقدیر.
دلبر سست مهر سخت جفا
صاحب دوست روی دشمن خوی .
|| (اِ) (اصطلاح تصوف ) پوشانیدن دل سالک بود در معارف و مشاهدات که اورا بدان تربیت میکردند. (فرهنگ مصطلحات عرفا).
پدر مهر ببرید و بفکند خوار
جفا کرد بر کودک شیرخوار.
فردوسی .
که هر کس که تخم جفا را بکشت
نه خوش روز بیند نه خرم بهشت .
فردوسی .
که کرد آنچه کردی تو ای بی وفا
ببینی کنون زخم تیغ جفا.
فردوسی .
جفا برگزیدی بجای وفا
وفا را جزا کی شنیدی جفا.
فردوسی .
و براستای وی هیچ جفا نفرمودی . (تاریخ بیهقی ). او را [ محمودرا ] بر آن داشت که ما [ مسعود ] را جفا فرماید. (تاریخ بیهقی ).
چون برگ خوار گشتی اگر گاو نیستی ؟
انصاف ده مگوی جفا و مخور مرا.
ناصرخسرو.
از بهر جفا سوی تو آمد بدر خویش
مگذار و زدر دور بران گر بتوانیش .
ناصرخسرو.
گر به من از دهر جفائی رسید
نیز رسیده است بدو خود جفاش .
ناصرخسرو.
هر که جفا جوید بر خویشتن
چشم که دارد مگر ابله وفاش .
ناصرخسرو.
دوستان چون جفا کنند همی
من چه امید دارم از دشمن .
مسعودسعد.
مالداران توانگرکیسه ٔ درویش دل
در جفا درویش را از غم توانگر کرده اند.
سنائی .
هر چه گفتم غذای ملک است التفات ننمود و جفاها راند. (کلیله و دمنه ). هر که بر درگاه پادشاهان جریمه ٔ جفا دیده باشد ... پادشاه را تعجیل نشاید فرمود در فرستادن او بجانب خصم . (کلیله و دمنه ).
مکن خراب سینه ام که من نه مرد کینه ام
ز مهر تو بری نه ام ، بجان کشم جفای تو.
خاقانی .
قرار جهان بر جفا داده اند
مرا بی قراری از آن میدهد.
خاقانی .
اگر بجان کنیم حکم برنتابم سر
مکن جفا که جفای تو برنمی تابم .
خاقانی .
گفتی ز جفا چه کردم آخر
چندان که مرادتست کردی .
خاقانی .
شرط خاقانی است با جور و جفایش ساختن
چون کند خاصه که در عالم وفاداری نماند.
خاقانی .
با آن که خوش آید از تو ای یار جفا
لیکن نبود جفات هرگز چو وفا.
ظهیر.
بر هیچ خلق جور و جفا ناکرده . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).
گر بسوزی بند بندم از جفا
من وفای تو بجان دارم بجان .
عطار.
هر کس از آن پرده نوائی نمود
بر سر آن جیفه جفائی نمود.
نظامی .
هر ستمی کو بجفا درگرفت
دل به تبرک بوفا برگرفت .
نظامی .
ظن نیکو بر بر اخوان صفا
گرچه آید ظاهر از ایشان جفا.
مولوی .
ز تو گرتفقد و گر ستم ، بود آن عنایت و این کرم
همه ازتو خوش بود ای صنم ، چه وفاکنی چه جفا کنی .
هاتف اصفهانی .
- پرجفا ؛ کسی که بسیار جفا کند و ستم ورزد.
- سرای جفا ؛ کنایه از دنیاست :
چنین است رسم سرای جفا
نباید کز او چشم داری وفا.
فردوسی .
- سخت جفا ؛ بسیار جفاکننده . پرآزار :
ای سخت جفای سست پیمان
رفتی و چنین برفت تقدیر.
سعدی .
دلبر سست مهر سخت جفا
صاحب دوست روی دشمن خوی .
سعدی .
|| (اِ) (اصطلاح تصوف ) پوشانیدن دل سالک بود در معارف و مشاهدات که اورا بدان تربیت میکردند. (فرهنگ مصطلحات عرفا).
فرهنگ عمید
۱. جور، ستم.
۲. (اسم ) [قدیمی، مجاز] ناسزا.
۱. هر چیزی که نفع و فایده نداشته باشد، بیهوده.
۲. باطل.
۳. خاروخاشاک.
۴. کف آب.
۵. غش: بهر آن است این ریاضت واین جفا / تا برآرد کوره از نقره جفا (مولوی: ۴۴ ).
۲. (اسم ) [قدیمی، مجاز] ناسزا.
۱. هر چیزی که نفع و فایده نداشته باشد، بیهوده.
۲. باطل.
۳. خاروخاشاک.
۴. کف آب.
۵. غش: بهر آن است این ریاضت واین جفا / تا برآرد کوره از نقره جفا (مولوی: ۴۴ ).
۱. جور؛ ستم.
۲. (اسم) [قدیمی، مجاز] ناسزا.
۱. هر چیزی که نفع و فایده نداشته باشد؛ بیهوده.
۲. باطل.
۳. خاروخاشاک.
۴. کف آب.
۵. غش: ◻︎ بهر آن است این ریاضت واین جفا / تا برآرد کوره از نقره جفا (مولوی: ۴۴).
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] به رفتار خلاف ادب و بی احترامی نسبت به شعائر دینی جفا گفته می شود.
رفتار خلاف ادب و احترام را می گویند.
اشاره روایات به مصادیق جفا
در روایات از برخی رفتارها به عنوان مصادیق جفا نام برده و از آنها نهی شده است .
کاربرد جفا در فقه
در بابهایی همچون طهارت، صلات، حج و نکاح از آن سخن گفته اند.
برخی مصادیق جفا
...
رفتار خلاف ادب و احترام را می گویند.
اشاره روایات به مصادیق جفا
در روایات از برخی رفتارها به عنوان مصادیق جفا نام برده و از آنها نهی شده است .
کاربرد جفا در فقه
در بابهایی همچون طهارت، صلات، حج و نکاح از آن سخن گفته اند.
برخی مصادیق جفا
...
wikifeqh: جفا
جدول کلمات
جور ، ستم
پیشنهاد کاربران
جور
ستم
جُفا:به ضمّ اول مخفف جُفاء ، خاشاکی که سیل بکرانه افکند ، کفی که از سیل برخاک باز ماند ، آب آورد ، باطل و نادرست.
( ( بهر آنست این ریاضت وین جَفا
تا بر آرد کوره از نُقره جُفا ) )
( شرح مثنوی شریف، فروزان فر ، بدیع الزمان ، چاپ هشتم ، 1375 . ص 121 )
( ( بهر آنست این ریاضت وین جَفا
تا بر آرد کوره از نُقره جُفا ) )
( شرح مثنوی شریف، فروزان فر ، بدیع الزمان ، چاپ هشتم ، 1375 . ص 121 )
جولفایی ـ Culfayı
نوعی پارچه که لحاف ـ تشک را با آن می بندند و بافنده آن را �جولفا� نامند.
نوعی پارچه که لحاف ـ تشک را با آن می بندند و بافنده آن را �جولفا� نامند.
اذیت
آزار
آزار
جُفا : مخفف جفاء عربی ، آب آورد، آنچه سیل از اجسام خرد و سبک باخود آورد، خاشاک ( ( سیلاب جفای ایّام سرهای سروران را جفای خود گردانیدە ) ) نفثة المصدور ، محمد زیدری نسوی، تصحیح امیرحسین یزدگردی، انتشارات توس ، چاپ سوم، ۱۳۸۹، ص ۱
کلمات دیگر: