حد روش

حد روش (با تلفظ /ʁoʃ/) به کمترین فاصلهٔ بین یک قمر که فاقد استحکام کششی است — یعنی تنها به واسطهٔ نیروی گرانش خودش منسجم مانده — و یک جسم سماوی دیگر گفته می شود که موجب فروپاشی قمر نگردد.فروپاشی قمر به علت نیروی کشندی حاصل از جسم سماوی دوم و بیشترشدن آن از جاذبهٔ خودی قمر رخ می دهد.
لب روش
مقاومت کششی نهایی
حد چاندراسخار
سیاه چاله
تریتون (قمر)
دنباله دار شومیکر-لوی ۹
حلقه های زحل
ماهواره ها (قمرهای مصنوعی) کوچکتر از آن هستند که متحمل نیروی کشندی قابل توجهی شوند.
اگر قمر و سیاره (جرم سماوی اصلی) دارای چگالی یکسانی باشند، حد روش حدود ۲٫۵ برابر شعاع سیاره تخمین زده می شود.
این حد نخستین بار توسط اخترشناس فرانسوی ادوارد روش (۱۸۲۰–۱۸۸۳ میلادی) محاسبه شد.

حَدِّ روْش (Roche limit)
در اخترشناسی، فاصله ای از هر سیاره که در آن هر قمر بزرگ، براثر نیروی گرانشی سیاره، متلاشی خواهد شد و به صورت حلقه هایی درخواهد آمد. حدّ روش تقریباً۲.۵ برابر شعاع سیاره، برابر با فاصلۀ مرکز تا سطح آن، است.