خراسانِ جنوبی، استان
خراسانِ جنوبی، استان
خراسانِ جنوبی، استان
استانی در شرق ایران، با ۸۸,۴۰۴ کیلومتر مربع مساحت. از شرق به کشور افغانستان، از جنوب شرقی به شهرستان های زابل و زاهدان (استان سیستان و بلوچستان)، از جنوب غربی به شهرستان های کرمان و راور (استان کرمان)، و از غرب به شهرستان طبس (استان یزد) محدود و شهر بیرجند مرکز اداری آن است. استان خراسان جنوبی که در روزگار گذشته به کُهستان (قهستان معرّب آن است) معروف بود، سرزمینی کوهستانی است و جز بخش هایی از جنوب غربی، سایر نواحی آن را کوه های نسبتاً مرتفع فراگرفته است. رشته کوه های باقران، با بلندی ۲,۶۹۷ متر، در مرکز شمالی آن قرار دارد و رشته کوه های آهنگران، با ارتفاع ۲,۸۳۱ متر، دشت ناامید در شرق را از نواحی درون بومی آن جدا می کند. کوه سیاه واقع در شمال و نزدیک مرز استان خراسان رضوی (جنوب شهر کاخک)، با ارتفاع ۲,۸۵۷ متر، مرتفع ترین کوه این استان محسوب می شود. استان خراسان جنوبی از خشک ترین استان های ایران است و جز چند خشکرود مانند قلعه زرد، شور، و گارجگان در غرب؛ میان تاق، دهک، و نخل در مرکز؛ ماهی رود، در شرق؛ و بندان در جنوب شرقی رودخانۀ درخور توجهی ندارد و آب آن از طریق قنات و چاه های عمیق تأمین می شود. اقلیم استان خراسان جنوبی معتدل مایل به گرم و خشک است و زمستان های نسبتاً سرد و تابستان های گرم و خشک دارد. غلات، حبوبات، پنبه، دانه های روغنی، سبزیجات، محصولات جالیزی، علوفه، میوه، زعفران، و داروهای گیاهی از فرآورده های این استان است و نیروی کار در امر کشاورزی نسبت به صنعت و خدمات به حدود ۲۹.۵ درصد می رسد. استان خراسان جنوبی به سه شهرستان و هشت بخش تقسیم می شود و بیرجند، خوسف، اسدیه، سرایان، آیسک، سرقلعه، سربیشه، نهبندان، و شوسف شهرهای مهم آن را تشکیل می دهند.
خراسانِ جنوبی، استان
خراسانِ جنوبی، استان
استانی در شرق ایران، با ۸۸,۴۰۴ کیلومتر مربع مساحت. از شرق به کشور افغانستان، از جنوب شرقی به شهرستان های زابل و زاهدان (استان سیستان و بلوچستان)، از جنوب غربی به شهرستان های کرمان و راور (استان کرمان)، و از غرب به شهرستان طبس (استان یزد) محدود و شهر بیرجند مرکز اداری آن است. استان خراسان جنوبی که در روزگار گذشته به کُهستان (قهستان معرّب آن است) معروف بود، سرزمینی کوهستانی است و جز بخش هایی از جنوب غربی، سایر نواحی آن را کوه های نسبتاً مرتفع فراگرفته است. رشته کوه های باقران، با بلندی ۲,۶۹۷ متر، در مرکز شمالی آن قرار دارد و رشته کوه های آهنگران، با ارتفاع ۲,۸۳۱ متر، دشت ناامید در شرق را از نواحی درون بومی آن جدا می کند. کوه سیاه واقع در شمال و نزدیک مرز استان خراسان رضوی (جنوب شهر کاخک)، با ارتفاع ۲,۸۵۷ متر، مرتفع ترین کوه این استان محسوب می شود. استان خراسان جنوبی از خشک ترین استان های ایران است و جز چند خشکرود مانند قلعه زرد، شور، و گارجگان در غرب؛ میان تاق، دهک، و نخل در مرکز؛ ماهی رود، در شرق؛ و بندان در جنوب شرقی رودخانۀ درخور توجهی ندارد و آب آن از طریق قنات و چاه های عمیق تأمین می شود. اقلیم استان خراسان جنوبی معتدل مایل به گرم و خشک است و زمستان های نسبتاً سرد و تابستان های گرم و خشک دارد. غلات، حبوبات، پنبه، دانه های روغنی، سبزیجات، محصولات جالیزی، علوفه، میوه، زعفران، و داروهای گیاهی از فرآورده های این استان است و نیروی کار در امر کشاورزی نسبت به صنعت و خدمات به حدود ۲۹.۵ درصد می رسد. استان خراسان جنوبی به سه شهرستان و هشت بخش تقسیم می شود و بیرجند، خوسف، اسدیه، سرایان، آیسک، سرقلعه، سربیشه، نهبندان، و شوسف شهرهای مهم آن را تشکیل می دهند.
wikijoo: خراسان_جنوبی،_استان