چند شوهری

چندشوهری حالتی از چندهمسری است که در آن، زن به طور هم زمان بیش از یک شوهر داشته باشد. چندشوهری بسیار کم تر از چندزنی معمول است. در گذشته، در نپال، مغولستان و نیز در عربستان پیش از اسلام؛ چندشوهری وجود داشته است و امروزه نیز در بین توداهای جنوب هند و تبت و قوم موسو در چین وجود دارد.
فرامرز رفیع پور (۱۳۷۷)، آناتومی جامعه یا سنة الله: مقدمه ای بر جامعه شناسی کاربردی، تهران: انتشارات کاوه
چندشوهری در اسلام، یهودیت، مسیحیت و آیین زرتشت جایز دانسته نمی شود.
چند شوهری بیشتر در جوامعی با منابع طبیعی محدود رایج است چراکه رشد جمعیت را محدود می کند و شانس بقای فرزندان را افزایش می دهد. چندشوهری به ویژه جوامع ساکن هیمالیا رایج است و فقط هم به خانواده های فقیر اختصاص ندارد. دلیل شیوع چندشوهری در این جوامع را می توان کمبود زمین قابل کشت دانست.
رایج ترین شکل چندشوهری در هیمالیا «چند شوهری برادرانه» است که در بخش هایی از چین، تبتی های کوچ نشین نپال و شمال هند رایج است. در این شیوه دو یا چند برادر با یک همسر ازدواج می کنند و همه آنها به شکل برابری به زن دسترسی جنسی دارند و همه آنها نیز پدر فرزند محسوب می شوند. ازدواج تمام برادران با یک زن موجب می شود تا زمین خانوادگی آنها تقسیم نشود اما اگر هر برادر جداگانه زن بگیرد و جداگانه بچه دار شود، زمین تکه تکه خواهد شد.

چندشوهری (polyandry)
(یا: چندشوگزینی) نظامی زناشویی، مبتنی بر ازدواج هم زمان یک زن با چند مرد. این نظام در نقاط مختلفی از جهان مثلاً در ماداگاسکار، مالزی، برخی از جزایر اقیانوس آرام و نیز در میان برخی از گروه های اینوئیت۱ (اسکیموها) و سرخ پوستان امریکا دیده شده است. در تبت و بخش هایی از هند، چندشوگزینی به صورت ازدواج یک زن با چندین برادر به اجرا درمی آید تا از این طریق میراث و اموال خانواده در سایۀ آن حفظ شود.
Inuit