خبر ورزشی یک روزنامه ورزشی چاپ تهران و وابسته به گروه رسانه ای خبر است. این روزنامه در سال ۱۳۷۶ توسط حسین واحدی پور و ناصر احمدپور پایه ریزی شد و تا پایان فروردین ۱۳۹۶ بیش از ۵۷۰۰ شماره از آن منتشر شده است. خبر ورزشی در سال ۱۳۸۷ حدود ۳۰۰ نفر پرسنل داشت. در رتبه بندی روزنامه های ایران بر پایه عملکردشان در سال ۱۳۹۵ توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، خبر ورزشی رتبه اول روزنامه های ورزشی ایران، رتبه دوم روزنامه های خصوصی و رتبه پنجم کل کشور را داراست.
وب گاه رسمی خبر ورزشی
بنا بر برخی منابع، خبر ورزشی «پرتیراژترین روزنامه ورزشی ایران و پرتیراژترین روزنامه بخش خصوصی ایران» است و دکه داران از فروش بالای آن خبر می دهند که در دوران شکوفایی رسانه های کاغذی تیراژ ۳۲۰هزار نسخه ای را هم تجربه کرده. بر اساس مطالعه ای که در سال ۱۳۹۳ در تهران انجام شد، این روزنامه کماکان با فاصله زیادی پرخواننده ترین روزنامه ورزشی شهر و بعد از روزنامه همشهری دومین فروش در بین تمامی روزنامه ها را دارد.
تیترهای جنجالی و میخکوب کننده نقش چشمگیری در محبوبیت خبر ورزشی داشته؛ «مایلی کهن نه نگو برو»، «خدا را شکر مایلی کهن رفت»، «کتک کاری استیلی و منصوریان در تیم ملی»، «دلیل باخت حجازی؛ ساق های خسته یا تفکرات بسته»، «دستگیری بازیکن تیم ملی به جرم قاچاق کالا»، «افسوس ایویچ دیر رفت»، «تیم ملی به کشک بادمجان باخت»، «فوتبال لباس رزم پوشید» و … از این جمله اند.
خبر ورزشی ابتدا یک ویژه نامه ۴ صفحه ای بود که اوایل سال ۱۳۷۶ در دل روزنامه خبر منتشر می شد. ناصر احمدپور که آن زمان دبیر سرویس ورزشی روزنامه خبر بود، هر سه شنبه ۴ صفحه ویژه نامه ورزشی به عنوان ضمیمه روزنامه خبر منتشر کرد که خیلی زود جای خود را در دل مخاطبان ورزش باز کرد. باتوجه به استقبال مخاطب، احمدپور به حسین واحدی پور صاحب امتیاز و مدیرمسئول روزنامه پیشنهاد کرد خبر ورزشی به شکل روزنامه ای مستقل منتشر شود. با پیگیری واحدی پور خیلی زود (سه ماهه) امتیاز روزنامه ای به نام خبر ورزشی صادر و از مهرماه سال ۱۳۷۶ به صورت پیش شماره هفتگی، سپس یک روز در میان و از ۶ آذر به صورت روزانه منتشر شد؛ روزنامه ای دو رنگ با تصاویر سیاه و سفید که پر بود از اخبار کوتاه و جنجالی که بعدها به ۸ و سپس ۱۲ صفحه افزایش یافت و هم اکنون در همین حجم روانه دکه ها می شود.
وب گاه رسمی خبر ورزشی
بنا بر برخی منابع، خبر ورزشی «پرتیراژترین روزنامه ورزشی ایران و پرتیراژترین روزنامه بخش خصوصی ایران» است و دکه داران از فروش بالای آن خبر می دهند که در دوران شکوفایی رسانه های کاغذی تیراژ ۳۲۰هزار نسخه ای را هم تجربه کرده. بر اساس مطالعه ای که در سال ۱۳۹۳ در تهران انجام شد، این روزنامه کماکان با فاصله زیادی پرخواننده ترین روزنامه ورزشی شهر و بعد از روزنامه همشهری دومین فروش در بین تمامی روزنامه ها را دارد.
تیترهای جنجالی و میخکوب کننده نقش چشمگیری در محبوبیت خبر ورزشی داشته؛ «مایلی کهن نه نگو برو»، «خدا را شکر مایلی کهن رفت»، «کتک کاری استیلی و منصوریان در تیم ملی»، «دلیل باخت حجازی؛ ساق های خسته یا تفکرات بسته»، «دستگیری بازیکن تیم ملی به جرم قاچاق کالا»، «افسوس ایویچ دیر رفت»، «تیم ملی به کشک بادمجان باخت»، «فوتبال لباس رزم پوشید» و … از این جمله اند.
خبر ورزشی ابتدا یک ویژه نامه ۴ صفحه ای بود که اوایل سال ۱۳۷۶ در دل روزنامه خبر منتشر می شد. ناصر احمدپور که آن زمان دبیر سرویس ورزشی روزنامه خبر بود، هر سه شنبه ۴ صفحه ویژه نامه ورزشی به عنوان ضمیمه روزنامه خبر منتشر کرد که خیلی زود جای خود را در دل مخاطبان ورزش باز کرد. باتوجه به استقبال مخاطب، احمدپور به حسین واحدی پور صاحب امتیاز و مدیرمسئول روزنامه پیشنهاد کرد خبر ورزشی به شکل روزنامه ای مستقل منتشر شود. با پیگیری واحدی پور خیلی زود (سه ماهه) امتیاز روزنامه ای به نام خبر ورزشی صادر و از مهرماه سال ۱۳۷۶ به صورت پیش شماره هفتگی، سپس یک روز در میان و از ۶ آذر به صورت روزانه منتشر شد؛ روزنامه ای دو رنگ با تصاویر سیاه و سفید که پر بود از اخبار کوتاه و جنجالی که بعدها به ۸ و سپس ۱۲ صفحه افزایش یافت و هم اکنون در همین حجم روانه دکه ها می شود.
wiki: خبر ورزشی