رزمگه

( اسم ) محل جنگ میدان جنگ .
مخفف رزمگاه میدان جنگ مکان جنگ کردن و رزمگاه .

( ~. گَ ) (اِمر. ) رزمگاه .

رزمگه. [ رَ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) مخفف رزمگاه. میدان جنگ. ( ناظم الاطباء ) :
گو پیلتن دیدبا تیغ تیز
فکنده بر آن رزمگه رستخیز.وز آن روی کیخسرو آید پدید
که یارد بر این رزمگه آرمید.به تاراج بینی همه زین سپس
نه برگردد از رزمگه شاد کس.ببینید تا چاره کار چیست
بدین رزمگه مرد پیکار کیست.هر کجا رزمگه تو بود از دشمن تو
میل تا میل بود دشت ز خون مالامال.ملک باید که اندر رزمگه لشکرشکن باشد
ملک باید که اندر بزمگه گوهرفشان باشد.به رزمگه چه نماید؟ شجاعت و مردی
به بزمگه چه نماید؟سخاوت و احسان.به هر رزمگه در بداده ست داد
چو آید کند هرچه رفته ست یاد.مرو تا نبرد دلیران کنیم
در این رزمگه جنگ شیران کنیم.به رزمگه خدای جنگ بگذرد
چو چشم شیر لعل گون قبای او.- رزمگه ساختن ؛ آماده کردن میدان جنگ. ترتیب دادن ناوردگاه :
نخستین که ما رزمگه ساختیم
سخن رفت و زین کار پرداختیم.و رجوع به رزمگاه شود.