خبره زاده، سیّد علی اصغر (یزد ۱۳۰۲ ـ ۱۳۸۷)
خبره زاده، سیّد علی اصغر
مترجم و پژوهشگر ایرانی، و استاد زبان و ادبیات فارسی. تحصیلات ابتدایی را در یزد و دورۀ دبیرستان را در تهران و در دانشسرای مقدماتی گذراند. در ۱۳۲۴ش موفق به دریافت مدرک کارشناسیِ ادبیات فارسی از دانشسرای عالی شد، و در ۱۳۲۸ در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از همان دانشسرا دانشنامۀ دکتری گرفت. وی در دورۀ تحصیل با جلال آل احمد آشنا شد و بعد از خلیل ملکی نزدیک ترین و پایدارترین دوست او بود. در ۱۳۲۸ کتاب بیگانۀ آلبر کامو را به همراه جلال آل احمد ترجمه کرد. وی به دو زبان عربی و فرانسوی تسلّط داشت. خبره زاده ضمن تدریسِ زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه علامۀ طباطبایی و دانشگاه تهران، مدت ها در دانشگاه های بابل، بابلسر و قزوین تدریس کرد. در ۱۳۴۹ از طرف یونسکو به ماداگاسکار (جنوب شرقی افریقا) فرستاده شد و در زمینۀ سودآموزی دوره دید. پس از بازگشت به ایران پنج جلد کتاب برای بی سوادان نوشت که سوادشان با حرفه شان توأم باشد. در ۱۳۵۷ بازنشسته شد، امّا تدریس در دانشگاه های مختلف را به صورت نیمه وقت ادامه داد. از تألیفات اوست: نثر فارسی در آینۀ تاریخ (سه جلد)؛ گزیدۀ ادب فارسی؛ ادب و اندیشه؛ سخن و اندیشه؛ جدال نور و ظلمت. از ترجمه های اوست: دکتر ژیواگو (از بوریس پاسترناک)؛ همیشه شوهر، و جن زدگان (از داستایفسکی)؛ شهر بی ترحّم (از گریگوری)؛ زن سی ساله (از بالزاک)؛ ناپلئون (از استندال)؛ جان آزاد (از رومن رولان)؛ راهبه (از دیدرو)؛ هیچ و همه (از کوئستلر).
خبره زاده، سیّد علی اصغر
مترجم و پژوهشگر ایرانی، و استاد زبان و ادبیات فارسی. تحصیلات ابتدایی را در یزد و دورۀ دبیرستان را در تهران و در دانشسرای مقدماتی گذراند. در ۱۳۲۴ش موفق به دریافت مدرک کارشناسیِ ادبیات فارسی از دانشسرای عالی شد، و در ۱۳۲۸ در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از همان دانشسرا دانشنامۀ دکتری گرفت. وی در دورۀ تحصیل با جلال آل احمد آشنا شد و بعد از خلیل ملکی نزدیک ترین و پایدارترین دوست او بود. در ۱۳۲۸ کتاب بیگانۀ آلبر کامو را به همراه جلال آل احمد ترجمه کرد. وی به دو زبان عربی و فرانسوی تسلّط داشت. خبره زاده ضمن تدریسِ زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه علامۀ طباطبایی و دانشگاه تهران، مدت ها در دانشگاه های بابل، بابلسر و قزوین تدریس کرد. در ۱۳۴۹ از طرف یونسکو به ماداگاسکار (جنوب شرقی افریقا) فرستاده شد و در زمینۀ سودآموزی دوره دید. پس از بازگشت به ایران پنج جلد کتاب برای بی سوادان نوشت که سوادشان با حرفه شان توأم باشد. در ۱۳۵۷ بازنشسته شد، امّا تدریس در دانشگاه های مختلف را به صورت نیمه وقت ادامه داد. از تألیفات اوست: نثر فارسی در آینۀ تاریخ (سه جلد)؛ گزیدۀ ادب فارسی؛ ادب و اندیشه؛ سخن و اندیشه؛ جدال نور و ظلمت. از ترجمه های اوست: دکتر ژیواگو (از بوریس پاسترناک)؛ همیشه شوهر، و جن زدگان (از داستایفسکی)؛ شهر بی ترحّم (از گریگوری)؛ زن سی ساله (از بالزاک)؛ ناپلئون (از استندال)؛ جان آزاد (از رومن رولان)؛ راهبه (از دیدرو)؛ هیچ و همه (از کوئستلر).