حجازی فخرالدین

حجازی، فخرالدّین (سبزوار ۱۳۰۸ ـ تهران ۱۳۸۶ش)
حجازی، فخرالدّین
نمایندۀ اسبق مجلس شورای اسلامی و خطیب و نویسندۀ معاصر ایران. در خراسان تحصیل کرد و پس از اخذ دیپلم، در حوزه و نیز در دانشگاه در رشتۀ ادبیات فارسی درس خواند. مدتی از طریق محضرداری و نیز سخنرانی و تألیف و ترجمه در مسائل دینی زندگی می کرد. با محافل نوگرایان دینی در خراسان رابطۀ نزدیکی داشت و به سبب خطابه های پرشوری که به مناسبت ایام مذهبی و مسائل دیگر برگزار می کرد به تدریج به چهرۀ سرشناسی بدل شد. در بحبوحۀ انقلاب اسلامی ایران، با توزیع نوارهای سخنرانی وی، این شهرت به اوج رسید و پس از پیروزی انقلاب، در مقام نمایندۀ اول تهران به نخستین دورۀ مجلس شورای اسلامی راه یافت. حجازی دارای تألیفات متعدد و مؤسس و مدیر انتشارات بعثت بود. برخی آثار وی عبارت اند از نقش پیامبران در تمدن انسان، پژوهش دربارۀ قرآن و مکتب، زندگی امام حسن (ع)، و شگفتی های نهج البلاغه.

[ویکی نور] فخرالدین حجازی (تولد: ۱۳۰۸، سبزوار - مرگ: ۲۹ اردیبهشت ۱۳۸۶ تهران) منتخب اول نخستین مجلس شورای ملی ایران از حوزه تهران و نیز نماینده دوره های دوم و سوم مجلس تهران، از سخنرانان مذهبی فعال قبل از انقلاب ایران، از جمله از سخنرانان پر اقبال حسینیه ارشاد بود.
حجازی به سال در شهر سبزوار متولد شد. پدرش شیخ محمد حجازی از روحانیون شهر بود.
وی پس از اخذ دیپلم درجه کارشناسی اش را در رشته ادبیات از دانشگاه فردوسی اخذ کرد. در عین حال به طور همزمان به تحصیلات حوزوی هم پرداخت.
حجازی از زمان دانشجویی از شاگردان محمدتقی شریعتی محسوب می شد که در درس های اسلامی و تفسیر قرآن وی شرکت می کرد. همچنین رابطه خوبی با علی شریعتی داشت.
حجازی فعالیت های سیاسی اش را از سال های نخست وزیری مصدق در انجمن تبلیغات اسلامی مشهد شروع کرد. پس از کسب درجه لیسانس در دبیرستان های سبزوار مشغول به تحصیل شد.