خجندی ابوبکر محمد بن ثابت

خُجَنْدی، اَبوبَکْرِ محمّد بن ثابِت ( ـ ۴۸۳ق)
نخستین فقیه شناخته شدة آل خجند و از نوادگان مهلّب بن اَبی صفره. ابوبکر در مرو روزگار می گذراند و در آن شهر به تدریس و وعظ می پرداخت. او علم حدیث را از پدرش و ابوالحسن استرابادی و عبدالصمد عاصمی، و فقه را از ابوسهل اَبیوَرْدی فراگرفت. خواجه نظام الملک طوسی وی را برای تدریس و وعظ در مدرسه ای که در اصفهان ساخته بود به این شهر فراخواند. بعدها این مدرسه، منسوب به یکی دیگر از افراد خاندان خُجَنْدی، به «صَدْریّه» شهرت یافت. ابوبکر پس از ورود به اصفهان، نزد نظام الملک مقام ارجمندی یافت. کتاب های روضة المناظر و زَواهِرُ الدُّرَر از آثار اوست.