حزب اسلامی کار

حزب اسلامی کار یکی از احزاب اصلاح طلب ایران است که بعد از انتخابات هفتمین دوره ریاست جمهوری ۱۳۷۶ از بطن خانه کارگر به دبیرکلی ابوالقاسم سرحدی زاده، با کارکرد بیشتر سیاسی و کمتر صنفی به وجود آمد و در تاریخ ۵/۱۱/۱۳۷۷ از وزارت کشور اجازه فعالیت یافت و در تاریخ ۲۹/۱۱/۱۳۷۷ به طور رسمی فعالیت خود را آغاز کرد.
حسین کمالی
سهیلا جلودار زاده
محسن سرخو
علیرضا محجوب
سیده فاطمه ذوالقدر
ابوالقاسم سرحدی زاده
محمدرضا بادامچی
ریشه خانه کارگر به شاخه کارگری حزب جمهوری اسلامی می رسد. خانه کارگر به عنوان مدافع حقوق کارگران در جمهوری اسلامی ایران, توسط حسین کمالی ، علیرضا محجوب ، علی ربیعی تأسیس شد و آن ها در تاریخ ۱۵/۱۰/۱۳۷۰ از وزارت کشور اجازه فعالیت گرفتند.
بعد از انتخاب شدن خاتمی به ریاست جمهوری و در راستای تحقق شعارهای رئیس جمهور مبنی بر توسعهٔ سیاسی عده ای از اعضای مرکزی تشکیلات خانه کارگر تصمیم به ایجاد حزب جدیدی به نام حزب اسلامی کار گرفتند. بدین ترتیب با ایجاد حزب اسلامی کار، فعالیت سیاسی در حزب اسلامی کار و فعالیت صنفی و کارگری در خانهٔ کارگر تفکیک شدند. این مسئله امکانی را به خانه کارگر و حزب اسلامی کار داد تا بتوانند در مواقع خاص مواضع متفاوتی بگیرند. به طور مثال، در انتخابات مجلس نهم که اصلاح طلبان لیست انتخاباتی ارائه ندادند، خانه کارگر وارد انتخابات شد و رسماً کاندیدا معرفی کرد.
ابوالقاسم سرحدی زاده (دبیرکل سابق حزب اسلامی کار) علت تشکیل این حزب و جدایی آن از هسته­ ی اولیهٔ آن یعنی خانه­ ی کارگر را چنین بیان می کند: خانه­ کارگر نهادی است که برای پیگیری نیازهای صنفی جامعه­ ی کارگری تشکیل شد و کمتر محتوای سیاسی دارد. از آنجا که خانه­ کارگر به این نقصان در مجموعه­ی خود پی برد تصمیم به این گرفته شد که حزب اسلامی کار به وجود بیاید. این حزب در واقع از بطن خانه­ کارگر و بنا به ضرورت فعالیت های سیاسی کارگران تأسیس شد تا به­ عنوان نماینده ­ی سیاسی مجموعه­ ی نیروهای مولد که بخشی از آنان را کارگران تشکیل می دهند، از تمامی ابزارها از جمله ابزار سیاسی برای ارتقاء تولید و اعتلای مفهوم کار استفاده کند.

نام حزبی کارگری در ایران، تأسیس شده در ۱۳۷۷ش به دبیرکلی ابوالقاسم سرحدی زاده، از بنیادگذاران خانۀ کارگر. برای پی گیری نیازهای صنفی جامعۀ کارگری، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، خانۀ کارگر پدید آمد. از آن جا که خانۀ کارگر کمتر محتوای سیاسی داشت، حزب اسلامی کار با گرایشات وسیع تر سیاسی ایجاد شد تا از این طریق به فعالیت های کارگری وسعت بخشد. هدف اعلام شدۀ حزب، ایجاد تغییرات عمیق در ساختار اقتصادی برای رشد تولید و صنعت و ایجاد تحولات فرهنگی و سیاسی و اجتماعی بود که با تأثیر در ساختار قدرت سیاسی تحقق می یافت. چراکه اگر کارگران نتوانند نقشی سیاسی و نفوذی در نهاد های قدرت داشته باشند، در تأمین منافع صنفی و آرمان های ملّی نیز ناموفق خواهند بود. حزب اسلامی کار با این هدف، علاوه بر کارگران، به جذب مدیران صنایع و کارفرمایان نیز اقدام کرد، تا عوامل تولید را از رأس تا قاعده به یکدیگر نزدیک کند. به نظر آنان مدیر و کارگر هر دو مشمول یک قانون، یعنی قانون کار می شوند. مهم ترین فعالیت های حزب اسلامی کار، مخالفت شدید با قانون طرح معافیت کارگاه های زیر سه نفر از شمول قانون کار و مشارکت فعال در انتخاباتِ دو مجلس ششم و هفتم بوده است. پس از پایان ریاست جمهوری سیّدمحمّد خاتمی در ۱۳۸۴، تا حدودی از فعالیت حزب اسلامی کار کاسته شد.