کلمه جو
صفحه اصلی

حاجی لر

فرهنگ فارسی

ناحیه ایست در استر آباد و نام کنونی آن مینو دشت یا دشت مینو است

لغت نامه دهخدا

حاجی لر. [ ل َ ] ( اِخ ) ناحیه ای است در استرآباد و نام کنونی آن مینو دشت یا دشت مینو است. این ناحیت را در قدیم کبودجامه مینامیدند و حمداﷲ مستوفی در ضمن «ذکر ولایت مازندران » درباره کبودجامه گوید: «ولایتی است و اکنون چون جرجان خراب است مجموع ولایت داخل کبود جامه است حاصلش ابریشم و انگور و غله بسیار میباشد و ولایتی عریض است.» و چنانکه از تضاعیف کتاب رابینو بر می آید حاجی لر نام ایل و حشمی نیز میباشد که در این ناحیه سکنی گزیده بودند. و علامه قزوینی در حواشی خود بر لباب الالباب می آورد که کبود جامه نام حشمی است که میانه استرآباد و خوارزم می نشسته اند و شهری داشتند موسوم به «شهرنو» رجوع به نزهت القلوب چ لیدن ص 160 و سفرنامه مازندران و استرآباد رابینو ص 76 و 78 و 83 و 84 و100 و 162 و لباب الالباب ج 1 ص 51 و 52 و 304 شود.

دانشنامه آزاد فارسی

حاجیلَر
طایفۀ ترک ایران، از طوایف گرایلی در شرق مازندران، یا از طوایف ذوالقدر فارس، انتقال یافته به استرآباد در قرن ۱۰ق، ساکن گرگان و مینودشت و فندرسک در استان گلستان. روستانشینان حاجیلر، همانند بسیاری دیگر از روستاییان مازندران، تابستان را به روستاهای کوهستانی خود می رفتند. ییلاق این مردم در کوهسار فندرسک و قشلاق آنان در روستاهای بلوک کوچک یا نیم بلوک حاجیلر است. این بلوک بخشی از طوایف معروف کبودجامه بود و پس از سکونت طایفۀ حاجیلر به این نام موسوم شد. نام این بلوک در ۱۳۱۸ق به مینودشت تغییر یافت. حکومت استرآباد در عصر شاه طهماسب و سلطان محمد خدابنده، پس از چند سال در اختیار خوانین طایفۀ حاجیلر از ذوالقدرهای فارس، نظیر ابراهیم خان و محمدخلیفۀ حاجیلر، بود.


کلمات دیگر: