در اصطلاح دستور زبان، اسمِ مشتقّی است که همانند مصدر و اسم مصدر، مفهوم وقوع کار، یا تحقّق یافتن حالتی را دربر دارد و جزء اسم های معنا به حساب می آید. ساختمان حاصل مصدر عبارت است از «صفت یا جانشین صفت + پسوند «ی» حاصل مصدری». مانندِ خوبی، مطربی، بلندی، دلگرمی، مایی، منی، مسخرگی.
wikijoo: حاصل_مصدر