حروف حی

حروف حَی، لقبی است که به ۱۸ نفر از اولین پیروان سید علی محمد باب اطلاق می شود. باب خود این لقب را به ۱۸ مومن اولیه خود داده بود. حرف در آثار باب، در معنای مؤمن به ظهور الهی به کار رفته است. به طور مثال، منظور از حروف انجیل و حروف فرقان در آثار او، مؤمنین به ظهور مسیح و محمد هستند.
باب، حروف حیّ را به نام «أقرب أسماء» در کتاب بیان مورد ستایش قرار داده و گفته است: «ایشان (حروف حی) انواری بوده اند لم یزل و لا یزال نزد عرش حق ساجد بوده و هستند.»
آیین بابی
باب صبح ازل ملاحسین بشرویه - قدوسطاهره قرةالعینحروف حی

رجوع شود به:بابیه

[ویکی فقه] حروفِ حَی، هجده نفری که نخستین گروندگان به سیدعلی محمد شیرازی معروف به باب بودند را می گویند.
از زمان دعوی علیمحمد شیرازی تا پنج ماه پس از آن، هجده نفر به او ایمان آوردند که براساس حساب حروف ابجد، حروف حی نامیده شدند. سه تن از این هجده تن مشهورند و نامشان در تاریخ های دوره قاجار آمده و از دیگران صرفاً نامی باقی مانده است. در این مقاله، نخست از زندگی و فعالیت های دو فرد شاخص این گروه گزارشی می آید و سپس از دیگر اعضای این گروه ذکری می شود.

ملاحسین بشرویه ای
۱) ملا حسین بشرویه ای، فرزند حاج ملاعبداللّه صباغ، متولد ۱۲۲۹ در بشرویه از توابع شهرستان فردوس است.
وی پس از طی مقدمات علوم دینی با آرای شیخیه آشنا شد و در هجده سالگی برای شاگردی سید کاظم رشتی از مشهد به کربلا رفت. او چندبار برای دفاع از شیخیه به نمایندگی از سید کاظم به نقاط گوناگون ایران فرستاده شد، از جمله به اصفهان نزد حاج سید محمد باقر شفتی و به مشهد نزد میرزا عسکری مجتهد متنفذ خراسان.

← ملاقات بشرویه ای و شیرازی
۲) ملا محمدعلی بارفروشی (مازندرانی)، ملقب به قُدوس، آخرین فرد از حروف حی که به باب ایمان آورد.
پدرش محمد صالح نام داشت. محمد علی در ۱۲۳۱ در بابل به دنیا آمد. در کودکی خادم سرای حاجی محمد علی مجتهد مازندرانی بود. پس از تحصیلات ابتدایی در بابل و ساری، برای ادامه تحصیل در هجده سالگی به کربلا رفت. چهار سال در مجلس درس سید کاظم رشتی حاضر و از شاگردان نزدیک او شد.

← ایمان آوردن قدوس به شیرازی
...